przeszkadzać

Polish

Etymology

From przeszkodzić +‎ -ać.

Pronunciation

• IPA^(key): /pʂɛˈʂka.d͡zat͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ad͡zat͡ɕ
• Syllabification: prze‧szka‧dzać

Verb

przeszkadzać impf (perfective przeszkodzić)

1. (intransitive) to hinder, to bother (to make a task difficult) [+dative = someone]

   Wcale mi nie przeszkadzasz. ― You're not bothering me at all.

   Hałas przeszkadza mi w pracy. ― Noise hinders my work.

2. (intransitive) to be an obstruction, to block

   Zabierz rower, przeszkadza w przejściu. ― Take away the bike, it's blocking the way.

Conjugation

Conjugation of przeszkadzać impf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		przeszkadzać
present tense	1st	przeszkadzam			przeszkadzamy
	2nd	przeszkadzasz			przeszkadzacie
	3rd	przeszkadza			przeszkadzają
	impersonal	przeszkadza się
past tense	1st	przeszkadzałem, -(e)m przeszkadzał	przeszkadzałam, -(e)m przeszkadzała	przeszkadzałom, -(e)m przeszkadzało	przeszkadzaliśmy, -(e)śmy przeszkadzali	przeszkadzałyśmy, -(e)śmy przeszkadzały
	2nd	przeszkadzałeś, -(e)ś przeszkadzał	przeszkadzałaś, -(e)ś przeszkadzała	przeszkadzałoś, -(e)ś przeszkadzało	przeszkadzaliście, -(e)ście przeszkadzali	przeszkadzałyście, -(e)ście przeszkadzały
	3rd	przeszkadzał	przeszkadzała	przeszkadzało	przeszkadzali	przeszkadzały
	impersonal	przeszkadzano
future tense	1st	będę przeszkadzał, będę przeszkadzać	będę przeszkadzała, będę przeszkadzać	będę przeszkadzało, będę przeszkadzać	będziemy przeszkadzali, będziemy przeszkadzać	będziemy przeszkadzały, będziemy przeszkadzać
	2nd	będziesz przeszkadzał, będziesz przeszkadzać	będziesz przeszkadzała, będziesz przeszkadzać	będziesz przeszkadzało, będziesz przeszkadzać	będziecie przeszkadzali, będziecie przeszkadzać	będziecie przeszkadzały, będziecie przeszkadzać
	3rd	będzie przeszkadzał, będzie przeszkadzać	będzie przeszkadzała, będzie przeszkadzać	będzie przeszkadzało, będzie przeszkadzać	będą przeszkadzali, będą przeszkadzać	będą przeszkadzały, będą przeszkadzać
	impersonal	będzie przeszkadzać się
conditional	1st	przeszkadzałbym, bym przeszkadzał	przeszkadzałabym, bym przeszkadzała	przeszkadzałobym, bym przeszkadzało	przeszkadzalibyśmy, byśmy przeszkadzali	przeszkadzałybyśmy, byśmy przeszkadzały
	2nd	przeszkadzałbyś, byś przeszkadzał	przeszkadzałabyś, byś przeszkadzała	przeszkadzałobyś, byś przeszkadzało	przeszkadzalibyście, byście przeszkadzali	przeszkadzałybyście, byście przeszkadzały
	3rd	przeszkadzałby, by przeszkadzał	przeszkadzałaby, by przeszkadzała	przeszkadzałoby, by przeszkadzało	przeszkadzaliby, by przeszkadzali	przeszkadzałyby, by przeszkadzały
	impersonal	przeszkadzano by
imperative	1st	niech przeszkadzam			przeszkadzajmy
	2nd	przeszkadzaj			przeszkadzajcie
	3rd	niech przeszkadza			niech przeszkadzają
active adjectival participle		przeszkadzający	przeszkadzająca	przeszkadzające	przeszkadzający	przeszkadzające
contemporary adverbial participle		przeszkadzając
verbal noun		przeszkadzanie

Derived terms

phrase

• złej baletnicy przeszkadza rąbek spódnicy

 

Related terms

noun

• przeszkoda

 

Further reading

• przeszkadzać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• przeszkadzać in Polish dictionaries at PWN