przymusić

Polish edit

From przy- +‎ musieć.

przymusić pf (imperfective przymuszać)

(transitive) to coerce (to use actual or threatened force for the purpose of compelling action by another person)
(transitive, law) to coerce, to compulse, to duress (to use of force to compel)
(transitive, bridge) to squeeze, to squeeze play (to use the tactic of running a suit to compel another player to waste potentially winning cards)
(reflexive with się) to do something against one's will

Conjugation of przymusić pf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		przymusić
future tense	1^st	przymuszę			przymusimy
	2^nd	przymusisz			przymusicie
	3^rd	przymusi			przymuszą
	impersonal	przymusi się
past tense	1^st	przymusiłem, -(e)m przymusił	przymusiłam, -(e)m przymusiła	przymusiłom, -(e)m przymusiło	przymusiliśmy, -(e)śmy przymusili	przymusiłyśmy, -(e)śmy przymusiły
	2^nd	przymusiłeś, -(e)ś przymusił	przymusiłaś, -(e)ś przymusiła	przymusiłoś, -(e)ś przymusiło	przymusiliście, -(e)ście przymusili	przymusiłyście, -(e)ście przymusiły
	3^rd	przymusił	przymusiła	przymusiło	przymusili	przymusiły
	impersonal	przymuszono
conditional	1^st	przymusiłbym, bym przymusił	przymusiłabym, bym przymusiła	przymusiłobym, bym przymusiło	przymusilibyśmy, byśmy przymusili	przymusiłybyśmy, byśmy przymusiły
	2^nd	przymusiłbyś, byś przymusił	przymusiłabyś, byś przymusiła	przymusiłobyś, byś przymusiło	przymusilibyście, byście przymusili	przymusiłybyście, byście przymusiły
	3^rd	przymusiłby, by przymusił	przymusiłaby, by przymusiła	przymusiłoby, by przymusiło	przymusiliby, by przymusili	przymusiłyby, by przymusiły
	impersonal	przymuszono by
imperative	1^st	niech przymuszę			przymuśmy
	2^nd	przymuś			przymuście
	3^rd	niech przymusi			niech przymuszą
passive adjectival participle		przymuszony	przymuszona	przymuszone	przymuszeni	przymuszone
anterior adverbial participle		przymusiwszy
verbal noun		przymuszenie