Dutch edit

Alternative forms edit

Etymology edit

From Middle Dutch rampeneren, ramponeren from Old French ramposner.

Pronunciation edit

  • IPA(key): /ˌrɑm.pəˈneː.rə(n)/
  • Hyphenation: ram‧pe‧ne‧ren
  • Rhymes: -eːrən

Verb edit

rampeneren

  1. (transitive) to destroy, to demolish
  2. (obsolete, Netherlands, intransitive) to dine, to eat
    • 1836, Jacques van Lennep, De roos van Dekama, vol. 2, publ. by P. Meijer Warnars, 91.
      (...) want na al wat ik verricht heb, roept mijn maag mij toe, dat het tijd is te rampeneren.
      (...) because after all that I have done, my stomach tells me that it is time to eat.

Inflection edit

Inflection of rampeneren (weak)
infinitive rampeneren
past singular rampeneerde
past participle gerampeneerd
infinitive rampeneren
gerund rampeneren n
present tense past tense
1st person singular rampeneer rampeneerde
2nd person sing. (jij) rampeneert rampeneerde
2nd person sing. (u) rampeneert rampeneerde
2nd person sing. (gij) rampeneert rampeneerde
3rd person singular rampeneert rampeneerde
plural rampeneren rampeneerden
subjunctive sing.1 rampenere rampeneerde
subjunctive plur.1 rampeneren rampeneerden
imperative sing. rampeneer
imperative plur.1 rampeneert
participles rampenerend gerampeneerd
1) Archaic.