ridderen
Danish
editNoun
editridderen c
Dutch
editEtymology
editFrom ridder (“knight”).
Pronunciation
editVerb
editridderen (transitive)
- to knight:
- to dub someone a knight
- to confer a knighthood (membership of an order) upon
Inflection
editConjugation of ridderen (weak) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | ridderen | |||
past singular | ridderde | |||
past participle | geridderd | |||
infinitive | ridderen | |||
gerund | ridderen n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | ridder | ridderde | ||
2nd person sing. (jij) | riddert | ridderde | ||
2nd person sing. (u) | riddert | ridderde | ||
2nd person sing. (gij) | riddert | ridderde | ||
3rd person singular | riddert | ridderde | ||
plural | ridderen | ridderden | ||
subjunctive sing.1 | riddere | ridderde | ||
subjunctive plur.1 | ridderen | ridderden | ||
imperative sing. | ridder | |||
imperative plur.1 | riddert | |||
participles | ridderend | geridderd | ||
1) Archaic. |
Synonyms
edit- (to dub) tot ridder slaan
- (to confer an order) een ridderorde verlenen