rondscharrelen

Dutch

Etymology

From rond +‎ scharrelen.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Verb

rondscharrelen

1. to nose about, to snoop

   Er zaten ratten daar beneden. We konden ze horen rondscharrelen.

   There were rats down there. We could hear them sneaking around.

2. to wander about

Conjugation

Conjugation of rondscharrelen (weak, separable)
infinitive	rondscharrelen
past singular	scharrelde rond
past participle	rondgescharreld
infinitive	rondscharrelen
gerund	rondscharrelen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	scharrel rond	scharrelde rond	rondscharrel	rondscharrelde
2nd person sing. (jij)	scharrelt rond, scharrel rond2	scharrelde rond	rondscharrelt	rondscharrelde
2nd person sing. (u)	scharrelt rond	scharrelde rond	rondscharrelt	rondscharrelde
2nd person sing. (gij)	scharrelt rond	scharrelde rond	rondscharrelt	rondscharrelde
3rd person singular	scharrelt rond	scharrelde rond	rondscharrelt	rondscharrelde
plural	scharrelen rond	scharrelden rond	rondscharrelen	rondscharrelden
subjunctive sing.1	scharrele rond	scharrelde rond	rondscharrele	rondscharrelde
subjunctive plur.1	scharrelen rond	scharrelden rond	rondscharrelen	rondscharrelden
imperative sing.	scharrel rond
imperative plur.1	scharrelt rond
participles	rondscharrelend	rondgescharreld
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

• scharrelen rond