schoonmaken

Dutch

Etymology

From Middle Dutch schoonmaken, equivalent to schoon (“clean”) +‎ maken (“to make”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈsxoː(n)ˌmaː.kə(n)/, (Netherlands) [ˈsxoʊ̯(n)ˌmaː.kə(n)]

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: schoon‧ma‧ken

Verb

schoonmaken

1. to clean

   Vandaag maakt Stefan zijn huis schoon.

   Today, Stefan is cleaning his house.

Inflection

Conjugation of schoonmaken (weak, separable)
infinitive	schoonmaken
past singular	maakte schoon
past participle	schoongemaakt
infinitive	schoonmaken
gerund	schoonmaken n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	maak schoon	maakte schoon	schoonmaak	schoonmaakte
2nd person sing. (jij)	maakt schoon, maak schoon2	maakte schoon	schoonmaakt	schoonmaakte
2nd person sing. (u)	maakt schoon	maakte schoon	schoonmaakt	schoonmaakte
2nd person sing. (gij)	maakt schoon	maakte schoon	schoonmaakt	schoonmaakte
3rd person singular	maakt schoon	maakte schoon	schoonmaakt	schoonmaakte
plural	maken schoon	maakten schoon	schoonmaken	schoonmaakten
subjunctive sing.1	make schoon	maakte schoon	schoonmake	schoonmaakte
subjunctive plur.1	maken schoon	maakten schoon	schoonmaken	schoonmaakten
imperative sing.	maak schoon
imperative plur.1	maakt schoon
participles	schoonmakend	schoongemaakt
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• schoonmaker
• schoonmaakster

Descendants

• Berbice Creole Dutch: maskono
• Negerhollands: maak skoon
• Skepi Creole Dutch: mascone

Anagrams

• maken schoon