spijkeren
Dutch edit
Etymology edit
From Middle Dutch spikeren. Equivalent to spijker + -en.
Pronunciation edit
Verb edit
spijkeren
- (transitive) to nail
Conjugation edit
Inflection of spijkeren (weak) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | spijkeren | |||
past singular | spijkerde | |||
past participle | gespijkerd | |||
infinitive | spijkeren | |||
gerund | spijkeren n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | spijker | spijkerde | ||
2nd person sing. (jij) | spijkert | spijkerde | ||
2nd person sing. (u) | spijkert | spijkerde | ||
2nd person sing. (gij) | spijkert | spijkerde | ||
3rd person singular | spijkert | spijkerde | ||
plural | spijkeren | spijkerden | ||
subjunctive sing.1 | spijkere | spijkerde | ||
subjunctive plur.1 | spijkeren | spijkerden | ||
imperative sing. | spijker | |||
imperative plur.1 | spijkert | |||
participles | spijkerend | gespijkerd | ||
1) Archaic. |
Derived terms edit
Descendants edit
- Afrikaans: spyker