stenigen

Dutch

Etymology

From stenig +‎ -en.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Verb

stenigen

1. (transitive) to stone (execute by throwing stones at someone)

Inflection

Conjugation of stenigen (weak)
infinitive	stenigen
past singular	stenigde
past participle	gestenigd
infinitive	stenigen
gerund	stenigen n
	present tense	past tense
1st person singular	stenig	stenigde
2nd person sing. (jij)	stenigt	stenigde
2nd person sing. (u)	stenigt	stenigde
2nd person sing. (gij)	stenigt	stenigde
3rd person singular	stenigt	stenigde
plural	stenigen	stenigden
subjunctive sing.1	stenige	stenigde
subjunctive plur.1	stenigen	stenigden
imperative sing.	stenig
imperative plur.1	stenigt
participles	stenigend	gestenigd
1) Archaic.

Derived terms

• steniging

 

Further reading

• steniging on the Dutch Wikipedia.Wikipedia ^nl