tegenspartelen

Dutch

Etymology

Compound of tegen (“against”) +‎ spartelen (“to struggle; to splash”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈteː.ɣə(n)ˌspɑr.tə.lə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: te‧gen‧spar‧te‧len

Verb

tegenspartelen

1. (intransitive) to resist by struggling, to flounder in resistance

   Synonym: tegenstribbelen

Usage notes

Strongly connotes that the resistance is (ultimately) ineffective.

Inflection

Conjugation of tegenspartelen (weak, separable)
infinitive	tegenspartelen
past singular	spartelde tegen
past participle	tegengesparteld
infinitive	tegenspartelen
gerund	tegenspartelen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	spartel tegen	spartelde tegen	tegenspartel	tegenspartelde
2nd person sing. (jij)	spartelt tegen, spartel tegen2	spartelde tegen	tegenspartelt	tegenspartelde
2nd person sing. (u)	spartelt tegen	spartelde tegen	tegenspartelt	tegenspartelde
2nd person sing. (gij)	spartelt tegen	spartelde tegen	tegenspartelt	tegenspartelde
3rd person singular	spartelt tegen	spartelde tegen	tegenspartelt	tegenspartelde
plural	spartelen tegen	spartelden tegen	tegenspartelen	tegenspartelden
subjunctive sing.1	spartele tegen	spartelde tegen	tegenspartele	tegenspartelde
subjunctive plur.1	spartelen tegen	spartelden tegen	tegenspartelen	tegenspartelden
imperative sing.	spartel tegen
imperative plur.1	spartelt tegen
participles	tegenspartelend	tegengesparteld
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• tegenspartelaar