terechtstellen

Dutch

Etymology

From terecht +‎ stellen.

Pronunciation

• IPA^(key): /təˈrɛxtˌstɛ.lə(n)/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: te‧recht‧stel‧len

Verb

terechtstellen

1. (transitive) to execute, to carry out a death sentence

   Synonym: executeren

Inflection

Conjugation of terechtstellen (weak, separable)
infinitive	terechtstellen
past singular	stelde terecht
past participle	terechtgesteld
infinitive	terechtstellen
gerund	terechtstellen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	stel terecht	stelde terecht	terechtstel	terechtstelde
2nd person sing. (jij)	stelt terecht	stelde terecht	terechtstelt	terechtstelde
2nd person sing. (u)	stelt terecht	stelde terecht	terechtstelt	terechtstelde
2nd person sing. (gij)	stelt terecht	stelde terecht	terechtstelt	terechtstelde
3rd person singular	stelt terecht	stelde terecht	terechtstelt	terechtstelde
plural	stellen terecht	stelden terecht	terechtstellen	terechtstelden
subjunctive sing.1	stelle terecht	stelde terecht	terechtstelle	terechtstelde
subjunctive plur.1	stellen terecht	stelden terecht	terechtstellen	terechtstelden
imperative sing.	stel terecht
imperative plur.1	stelt terecht
participles	terechtstellend	terechtgesteld
1) Archaic.

Derived terms

• terechtstelling

Anagrams

• stellen terecht