Polish

edit

Etymology

edit

From u- +‎ capić.

Pronunciation

edit
  • IPA(key): /uˈt͡sa.pit͡ɕ/
  • Rhymes: -apit͡ɕ
  • Syllabification: u‧ca‧pić

Verb

edit

ucapić pf

  1. (transitive, reflexive with się, colloquial) to grab, to seize
  2. (transitive, colloquial) to apprehend, to nab, to catch

Conjugation

edit
Conjugation of ucapić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive ucapić
future tense 1st ucapię ucapimy
2nd ucapisz ucapicie
3rd ucapi ucapią
impersonal ucapi się
past tense 1st ucapiłem,
-(e)m ucapił
ucapiłam,
-(e)m ucapiła
ucapiłom,
-(e)m ucapiło
ucapiliśmy,
-(e)śmy ucapili
ucapiłyśmy,
-(e)śmy ucapiły
2nd ucapiłeś,
-(e)ś ucapił
ucapiłaś,
-(e)ś ucapiła
ucapiłoś,
-(e)ś ucapiło
ucapiliście,
-(e)ście ucapili
ucapiłyście,
-(e)ście ucapiły
3rd ucapił ucapiła ucapiło ucapili ucapiły
impersonal ucapiono
conditional 1st ucapiłbym,
bym ucapił
ucapiłabym,
bym ucapiła
ucapiłobym,
bym ucapiło
ucapilibyśmy,
byśmy ucapili
ucapiłybyśmy,
byśmy ucapiły
2nd ucapiłbyś,
byś ucapił
ucapiłabyś,
byś ucapiła
ucapiłobyś,
byś ucapiło
ucapilibyście,
byście ucapili
ucapiłybyście,
byście ucapiły
3rd ucapiłby,
by ucapił
ucapiłaby,
by ucapiła
ucapiłoby,
by ucapiło
ucapiliby,
by ucapili
ucapiłyby,
by ucapiły
impersonal ucapiono by
imperative 1st niech ucapię ucapmy
2nd ucap ucapcie
3rd niech ucapi niech ucapią
passive adjectival participle ucapiony ucapiona ucapione ucapieni ucapione
anterior adverbial participle ucapiwszy
verbal noun ucapienie

Further reading

edit
  • ucapić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • ucapić in Polish dictionaries at PWN