uitbundig

Dutch

Etymology

Borrowed from Low German utbundich or a partial calque of German ausbündig. Equivalent to uit (“out”) +‎ bond (“bundle, union”) +‎ -ig (“-y”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌœy̯tˈbʏn.dəx/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: uit‧bun‧dig

Adjective

uitbundig (comparative uitbundiger, superlative uitbundigst)

1. overwhelming
2. exuberant, energetic
3. (obsolete) excellent, exemplary

Inflection

Inflection of uitbundig
uninflected	uitbundig
inflected	uitbundige
comparative	uitbundiger
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		uitbundig	uitbundiger	het uitbundigst het uitbundigste
indefinite	m./f. sing.	uitbundige	uitbundigere	uitbundigste
	n. sing.	uitbundig	uitbundiger	uitbundigste
	plural	uitbundige	uitbundigere	uitbundigste
definite		uitbundige	uitbundigere	uitbundigste
partitive		uitbundigs	uitbundigers	—

Derived terms

• uitbundigheid

Descendants

• Afrikaans: uitbundig