układnictwo

Polish

Etymology

From układnik +‎ -ctwo. First attested in 1841.

Pronunciation

• IPA^(key): /u.kwadˈɲit͡s.tfɔ/
• Rhymes: -it͡stfɔ
• Syllabification: u‧kład‧nic‧two

Noun

układnictwo n

1. (obsolete) Synonym of układ (“system”) (group of parts or mechanisms performing particular tasks within a whole)

Declension

Declension of układnictwo

	singular	plural
nominative	układnictwo	układnictwa
genitive	układnictwa	układnictw
dative	układnictwu	układnictwom
accusative	układnictwo	układnictwa
instrumental	układnictwem	układnictwami
locative	układnictwie	układnictwach
vocative	układnictwo	układnictwa

Related terms

adjectives

• układniczy
• układny
• układowy

 

adverbs

• układnie
• układno
• układowo

 

nouns

• układ
• układacz
• układaczka
• układanka
• układarka
• układka
• układnica
• układnik
• układniś
• układność
• układowość
• układzik

 

verbs

• kładać impf
• kłaść impf
• układać impf
• ukłaść pf

 

Further reading

• Aleksander Zdanowicz (1861) “układnictwo”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861‎^[2]
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1919), “układnictwo”, in Słownik języka polskiego‎^[3] (in Polish), volume 7, Warsaw, page 264