ukończyć

Polish

Etymology

From u- +‎ kończyć.

Pronunciation

• IPA^(key): /uˈkɔɲ.t͡ʂɨt͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɔɲt͡ʂɨt͡ɕ
• Syllabification: u‧koń‧czyć

Verb

ukończyć pf (imperfective ukańczać)

1. (transitive) to complete, to finish
2. (transitive) to graduate (from)

Conjugation

Conjugation of ukończyć pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		ukończyć
future tense	1st	ukończę			ukończymy
	2nd	ukończysz			ukończycie
	3rd	ukończy			ukończą
	impersonal	ukończy się
past tense	1st	ukończyłem, -(e)m ukończył	ukończyłam, -(e)m ukończyła	ukończyłom, -(e)m ukończyło	ukończyliśmy, -(e)śmy ukończyli	ukończyłyśmy, -(e)śmy ukończyły
	2nd	ukończyłeś, -(e)ś ukończył	ukończyłaś, -(e)ś ukończyła	ukończyłoś, -(e)ś ukończyło	ukończyliście, -(e)ście ukończyli	ukończyłyście, -(e)ście ukończyły
	3rd	ukończył	ukończyła	ukończyło	ukończyli	ukończyły
	impersonal	ukończono
conditional	1st	ukończyłbym, bym ukończył	ukończyłabym, bym ukończyła	ukończyłobym, bym ukończyło	ukończylibyśmy, byśmy ukończyli	ukończyłybyśmy, byśmy ukończyły
	2nd	ukończyłbyś, byś ukończył	ukończyłabyś, byś ukończyła	ukończyłobyś, byś ukończyło	ukończylibyście, byście ukończyli	ukończyłybyście, byście ukończyły
	3rd	ukończyłby, by ukończył	ukończyłaby, by ukończyła	ukończyłoby, by ukończyło	ukończyliby, by ukończyli	ukończyłyby, by ukończyły
	impersonal	ukończono by
imperative	1st	niech ukończę			ukończmy
	2nd	ukończ			ukończcie
	3rd	niech ukończy			niech ukończą
passive adjectival participle		ukończony	ukończona	ukończone	ukończeni	ukończone
anterior adverbial participle		ukończywszy
verbal noun		ukończenie

Related terms

verb

• dokańczać
• dokończyć
• wykańczać
• wykończyć
• zakańczać
• zakończyć

 

Further reading

• ukończyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• ukończyć in Polish dictionaries at PWN