ukoić

Polish

Etymology

From u- +‎ koić.

Pronunciation

• IPA^(key): /uˈkɔ.it͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɔit͡ɕ
• Syllabification: u‧ko‧ić

Verb

ukoić pf (imperfective koić)

1. (transitive) to soothe

   Synonyms: złagodzić, uspokoić, uśmierzyć

2. (transitive) to calm (e.g., nerves)

   Synonyms: uspokoić, zaciszyć

3. (transitive) to alleviate

   Synonyms: złagodzić, przynieść ulgę, uśmierzyć

4. (transitive) to comfort

   Synonyms: pocieszyć, utulić

5. (reflexive with się, literary) to get comforted

Conjugation

Conjugation of ukoić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		ukoić
future tense	1st	ukoję			ukoimy
	2nd	ukoisz			ukoicie
	3rd	ukoi			ukoją
	impersonal	ukoi się
past tense	1st	ukoiłem, -(e)m ukoił	ukoiłam, -(e)m ukoiła	ukoiłom, -(e)m ukoiło	ukoiliśmy, -(e)śmy ukoili	ukoiłyśmy, -(e)śmy ukoiły
	2nd	ukoiłeś, -(e)ś ukoił	ukoiłaś, -(e)ś ukoiła	ukoiłoś, -(e)ś ukoiło	ukoiliście, -(e)ście ukoili	ukoiłyście, -(e)ście ukoiły
	3rd	ukoił	ukoiła	ukoiło	ukoili	ukoiły
	impersonal	ukojono
conditional	1st	ukoiłbym, bym ukoił	ukoiłabym, bym ukoiła	ukoiłobym, bym ukoiło	ukoilibyśmy, byśmy ukoili	ukoiłybyśmy, byśmy ukoiły
	2nd	ukoiłbyś, byś ukoił	ukoiłabyś, byś ukoiła	ukoiłobyś, byś ukoiło	ukoilibyście, byście ukoili	ukoiłybyście, byście ukoiły
	3rd	ukoiłby, by ukoił	ukoiłaby, by ukoiła	ukoiłoby, by ukoiło	ukoiliby, by ukoili	ukoiłyby, by ukoiły
	impersonal	ukojono by
imperative	1st	niech ukoję			ukojmy
	2nd	ukoj			ukojcie
	3rd	niech ukoi			niech ukoją
passive adjectival participle		ukojony	ukojona	ukojone	ukojeni	ukojone
anterior adverbial participle		ukoiwszy
verbal noun		ukojenie

Related terms

nouns

• pokój
• spokój

 

Further reading

• ukoić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• ukoić in Polish dictionaries at PWN