ulla

See also: Ulla, úlla, and Úlla

Afar

Pronunciation

• IPA^(key): /ulˈla/, [ʔʊlˈlʌ]
• Hyphenation: ul‧la

Noun

ullá f (plural ullalwá f or ullaalí f)

1. new mother (up to the 40th day after giving birth)

Declension

Declension of ullá
absolutive	ullá
predicative	ullá
subjective	ullá
genitive	ullá
Postpositioned forms l-case ullál k-case ullák t-case ullát h-case ulláh

Derived terms

• ullat-iná

 

References

• E. M. Parker, R. J. Hayward (1985) “ulla”, in An Afar-English-French dictionary (with Grammatical Notes in English), University of London, →ISBN
• Mohamed Hassan Kamil (2004) Parlons Afar: Langue et Culture, L'Hammartan, →ISBN, page 36

Akkadian

Pronunciation

• (Old Babylonian) IPA^(key): /ˈul.la/

Etymology 1

Interjection

ulla (from Old Babylonian on)

1. well, now

   𒌌𒆷 𒀀𒇷𒅅 𒌉 [ulla alik māru] ― ul-la a-li-ik DUMU ― Now, go, sweetheart!

Cuneiform spellings

Phonetic
𒌌𒆷 (ul-la)

References

• “ulla”, in The Assyrian Dictionary of the Oriental Institute of the University of Chicago (CAD)‎^[1], Chicago: University of Chicago Oriental Institute, 1956–2011

Etymology 2

Compare 𒌑𒆷 (ula, “not”).

Particle

ulla (from Old Babylonian on)

1.  no

   Antonym: 𒀭𒈾 (anna)

Alternative forms

• ullu (Standard Babylonian, Neo-Babylonian)

Cuneiform spellings

Phonetic
𒌌𒆷 (ul-la) 𒌑𒆷 (u2-la) 𒌌𒇻 (ul-lu)

References

• “ulla”, in The Assyrian Dictionary of the Oriental Institute of the University of Chicago (CAD)‎^[2], Chicago: University of Chicago Oriental Institute, 1956–2011
• Black, Jeremy, George, Andrew, Postgate, Nicholas (2000) “ulla”, in A Concise Dictionary of Akkadian, 2nd corrected edition, Wiesbaden: Otto Harrassowitz Verlag

Icelandic

Etymology

Onomatopoeic, from the lateral sound made when sticking the tongue out.

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈʏlːa]

  Rhymes: -ʏlːa

Verb

ulla (weak verb, third-person singular past indicative ullaði, supine ullað)

1. to stick one's tongue out

   Það er dónalegt að ulla!

   It's rude to stick your tongue out!

Conjugation

ulla — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að ulla
supine (sagnbót)		ullað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		ullandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég ulla	við ullum	present (nútíð)	ég ulli	við ullum
	þú ullar	þið ullið		þú ullir	þið ullið
	hann, hún, það ullar	þeir, þær, þau ulla		hann, hún, það ulli	þeir, þær, þau ulli
past (þátíð)	ég ullaði	við ulluðum	past (þátíð)	ég ullaði	við ulluðum
	þú ullaðir	þið ulluðuð		þú ullaðir	þið ulluðuð
	hann, hún, það ullaði	þeir, þær, þau ulluðu		hann, hún, það ullaði	þeir, þær, þau ulluðu
imperative (boðháttur)	ulla (þú)	ullið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	ullaðu	ulliði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

ullast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að ullast
supine (sagnbót)		ullast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		ullandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég ullast	við ullumst	present (nútíð)	ég ullist	við ullumst
	þú ullast	þið ullist		þú ullist	þið ullist
	hann, hún, það ullast	þeir, þær, þau ullast		hann, hún, það ullist	þeir, þær, þau ullist
past (þátíð)	ég ullaðist	við ulluðumst	past (þátíð)	ég ullaðist	við ulluðumst
	þú ullaðist	þið ulluðust		þú ullaðist	þið ulluðust
	hann, hún, það ullaðist	þeir, þær, þau ulluðust		hann, hún, það ullaðist	þeir, þær, þau ulluðust
imperative (boðháttur)	ullast (þú)	ullist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	ullastu	ullisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

ullaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	ullaður	ulluð	ullað		ullaðir	ullaðar	ulluð
accusative (þolfall)	ullaðan	ullaða	ullað		ullaða	ullaðar	ulluð
dative (þágufall)	ulluðum	ullaðri	ulluðu		ulluðum	ulluðum	ulluðum
genitive (eignarfall)	ullaðs	ullaðrar	ullaðs		ullaðra	ullaðra	ullaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	ullaði	ullaða	ullaða		ulluðu	ulluðu	ulluðu
accusative (þolfall)	ullaða	ulluðu	ullaða		ulluðu	ulluðu	ulluðu
dative (þágufall)	ullaða	ulluðu	ullaða		ulluðu	ulluðu	ulluðu
genitive (eignarfall)	ullaða	ulluðu	ullaða		ulluðu	ulluðu	ulluðu

Synonyms

• (to stick one's tongue out): reka út úr sér tunguna

Derived terms

• ull

Latin

Adjective

ūlla

1. inflection of ūllus:
   1. nominative/vocative feminine singular
   2. nominative/accusative/vocative neuter plural

Adjective

ūllā

1. ablative feminine singular of ūllus

Norwegian Bokmål

Alternative forms

• ullen

Noun

ulla m or f

1. definite feminine singular of ull

Norwegian Nynorsk

Noun

ulla f

1. definite singular of ull