umrzeć

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish umrzeć, from Proto-Slavic *umerti. By surface analysis, u- +‎ mrzeć.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈu.mʐɛt͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -umʐɛt͡ɕ
• Syllabification: u‧mrzeć

Verb

umrzeć pf (imperfective umierać)

1. (intransitive) to die (to stop living)

Conjugation

Conjugation of umrzeć pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		umrzeć
future tense	1st	umrę			umrzemy
	2nd	umrzesz			umrzecie
	3rd	umrze			umrą
	impersonal	umrze się
past tense	1st	umarłem, -(e)m umarł	umarłam, -(e)m umarła	umarłom, -(e)m umarło	umarliśmy, -(e)śmy umarli	umarłyśmy, -(e)śmy umarły
	2nd	umarłeś, -(e)ś umarł	umarłaś, -(e)ś umarła	umarłoś, -(e)ś umarło	umarliście, -(e)ście umarli	umarłyście, -(e)ście umarły
	3rd	umarł	umarła	umarło	umarli	umarły
	impersonal	umarto
conditional	1st	umarłbym, bym umarł	umarłabym, bym umarła	umarłobym, bym umarło	umarlibyśmy, byśmy umarli	umarłybyśmy, byśmy umarły
	2nd	umarłbyś, byś umarł	umarłabyś, byś umarła	umarłobyś, byś umarło	umarlibyście, byście umarli	umarłybyście, byście umarły
	3rd	umarłby, by umarł	umarłaby, by umarła	umarłoby, by umarło	umarliby, by umarli	umarłyby, by umarły
	impersonal	umarto by
imperative	1st	niech umrę			umrzyjmy
	2nd	umrzyj			umrzyjcie
	3rd	niech umrze			niech umrą
passive adjectival participle		umarły	umarła	umarłe	umarli	umarłe
anterior adverbial participle		umarłszy
verbal noun		umarcie

See also

• śmierć
• martwy

Further reading

• umrzeć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• umrzeć in Polish dictionaries at PWN