upoić

Polish

Etymology

From u- +‎ poić.

Pronunciation

• IPA^(key): /uˈpɔ.it͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɔit͡ɕ
• Syllabification: u‧po‧ić

Verb

upoić pf (imperfective upajać)

1. (transitive) to inebriate, to get drunk, to intoxicate
2. (reflexive with się) to get drunk, to become inebriated

Conjugation

Conjugation of upoić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		upoić
future tense	1st	upoję			upoimy
	2nd	upoisz			upoicie
	3rd	upoi			upoją
	impersonal	upoi się
past tense	1st	upoiłem, -(e)m upoił	upoiłam, -(e)m upoiła	upoiłom, -(e)m upoiło	upoiliśmy, -(e)śmy upoili	upoiłyśmy, -(e)śmy upoiły
	2nd	upoiłeś, -(e)ś upoił	upoiłaś, -(e)ś upoiła	upoiłoś, -(e)ś upoiło	upoiliście, -(e)ście upoili	upoiłyście, -(e)ście upoiły
	3rd	upoił	upoiła	upoiło	upoili	upoiły
	impersonal	upojono
conditional	1st	upoiłbym, bym upoił	upoiłabym, bym upoiła	upoiłobym, bym upoiło	upoilibyśmy, byśmy upoili	upoiłybyśmy, byśmy upoiły
	2nd	upoiłbyś, byś upoił	upoiłabyś, byś upoiła	upoiłobyś, byś upoiło	upoilibyście, byście upoili	upoiłybyście, byście upoiły
	3rd	upoiłby, by upoił	upoiłaby, by upoiła	upoiłoby, by upoiło	upoiliby, by upoili	upoiłyby, by upoiły
	impersonal	upojono by
imperative	1st	niech upoję			upójmy
	2nd	upój			upójcie
	3rd	niech upoi			niech upoją
passive adjectival participle		upojony	upojona	upojone	upojeni	upojone
anterior adverbial participle		upoiwszy
verbal noun		upojenie

Further reading

• upoić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• upoić in Polish dictionaries at PWN