verkwanselen

Dutch

Alternative forms

• verquanselen (obsolete)

Etymology

From ver- +‎ kwanselen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌvɛrˈkʋɑn.sə.lə(n)/, /vərˈkʋɑn.sə.lə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: ver‧kwan‧se‧len

Verb

verkwanselen

1. (transitive) to squander, to waste

Inflection

Conjugation of verkwanselen (weak, prefixed)
infinitive	verkwanselen
past singular	verkwanselde
past participle	verkwanseld
infinitive	verkwanselen
gerund	verkwanselen n
	present tense	past tense
1st person singular	verkwansel	verkwanselde
2nd person sing. (jij)	verkwanselt, verkwansel2	verkwanselde
2nd person sing. (u)	verkwanselt	verkwanselde
2nd person sing. (gij)	verkwanselt	verkwanselde
3rd person singular	verkwanselt	verkwanselde
plural	verkwanselen	verkwanselden
subjunctive sing.1	verkwansele	verkwanselde
subjunctive plur.1	verkwanselen	verkwanselden
imperative sing.	verkwansel
imperative plur.1	verkwanselt
participles	verkwanselend	verkwanseld
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• verkwanseling

Descendants

• Afrikaans: verkwansel