veroorzaken

Dutch

Etymology

From oorzaak +‎ ver- -en.

Pronunciation

• IPA^(key): /vərˈoːrˌzaːkə(n)/, [vərˈʊːrˌzaːkə(n)]

• Audio:

  (file)

Verb

veroorzaken

1. to cause

Inflection

Conjugation of veroorzaken (weak, prefixed)
infinitive	veroorzaken
past singular	veroorzaakte
past participle	veroorzaakt
infinitive	veroorzaken
gerund	veroorzaken n
	present tense	past tense
1st person singular	veroorzaak	veroorzaakte
2nd person sing. (jij)	veroorzaakt, veroorzaak2	veroorzaakte
2nd person sing. (u)	veroorzaakt	veroorzaakte
2nd person sing. (gij)	veroorzaakt	veroorzaakte
3rd person singular	veroorzaakt	veroorzaakte
plural	veroorzaken	veroorzaakten
subjunctive sing.1	veroorzake	veroorzaakte
subjunctive plur.1	veroorzaken	veroorzaakten
imperative sing.	veroorzaak
imperative plur.1	veroorzaakt
participles	veroorzakend	veroorzaakt
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• veroorzaker

Descendants

• Afrikaans: veroorsaak