vloeien

Dutch

Etymology

From Middle Dutch vloeyen, from Old Dutch *fluoien, from Proto-West Germanic *flōan, from Proto-Germanic *flōaną.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈvlu.i̯ə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: vloe‧ien
• Rhymes: -ui̯ən

Verb

vloeien

1. to flow

Inflection

Conjugation of vloeien (weak)
infinitive	vloeien
past singular	vloeide
past participle	gevloeid
infinitive	vloeien
gerund	vloeien n
	present tense	past tense
1st person singular	vloei	vloeide
2nd person sing. (jij)	vloeit, vloei2	vloeide
2nd person sing. (u)	vloeit	vloeide
2nd person sing. (gij)	vloeit	vloeide
3rd person singular	vloeit	vloeide
plural	vloeien	vloeiden
subjunctive sing.1	vloeie	vloeide
subjunctive plur.1	vloeien	vloeiden
imperative sing.	vloei
imperative plur.1	vloeit
participles	vloeiend	gevloeid
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Related terms

• vloeibaar
• vloeistof
• vloeiend
• vloed

Descendants

• Afrikaans: vloei