voorstaan

Dutch

Etymology

From voor (“before, in front”) +‎ staan (“to stand”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈvoːrˌstaːn/

• Audio:

  (file)

Verb

voorstaan

1. to uphold, maintain
2. to advocate, represent, stand for
3. (sports) to be in the lead, to defend (a score)

Conjugation

Conjugation of voorstaan (strong class 6, irregular, separable)
infinitive	voorstaan
past singular	stond voor
past participle	voorgestaan
infinitive	voorstaan
gerund	voorstaan n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	sta voor	stond voor	voorsta	voorstond
2nd person sing. (jij)	staat voor, sta voor2	stond voor	voorstaat	voorstond
2nd person sing. (u)	staat voor	stond voor	voorstaat	voorstond
2nd person sing. (gij)	staat voor	stondt voor	voorstaat	voorstondt
3rd person singular	staat voor	stond voor	voorstaat	voorstond
plural	staan voor	stonden voor	voorstaan	voorstonden
subjunctive sing.1	sta voor	stonde voor	voorsta	voorstonde
subjunctive plur.1	staan voor	stonden voor	voorstaan	voorstonden
imperative sing.	sta voor
imperative plur.1	staat voor
participles	voorstaand	voorgestaan
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Descendants

• Afrikaans: voorstaan

Anagrams

• staan voor