voortbrengen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch vortbringen, from Old Dutch forthbringan, from Proto-West Germanic *forþbringan, equivalent to voort- +‎ brengen. Analogous to English forthbring and bring forth.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Verb

voortbrengen

1. to engender
2. to produce

   Synonym: produceren

Inflection

Conjugation of voortbrengen (weak with past in -cht, separable)
infinitive	voortbrengen
past singular	bracht voort
past participle	voortgebracht
infinitive	voortbrengen
gerund	voortbrengen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	breng voort	bracht voort	voortbreng	voortbracht
2nd person sing. (jij)	brengt voort	bracht voort	voortbrengt	voortbracht
2nd person sing. (u)	brengt voort	bracht voort	voortbrengt	voortbracht
2nd person sing. (gij)	brengt voort	bracht voort	voortbrengt	voortbracht
3rd person singular	brengt voort	bracht voort	voortbrengt	voortbracht
plural	brengen voort	brachten voort	voortbrengen	voortbrachten
subjunctive sing.1	brenge voort	brachte voort	voortbrenge	voortbrachte
subjunctive plur.1	brengen voort	brachten voort	voortbrengen	voortbrachten
imperative sing.	breng voort
imperative plur.1	brengt voort
participles	voortbrengend	voortgebracht
1) Archaic.

Derived terms

• voortbrengsel

 

Anagrams

• brengen voort