waarschuwen
Dutch
editEtymology
editFrom Middle Dutch waerschuwen, waerschouwen, waerscuwen, waerscouwen, equivalent to (ge)waar + schuwen. Cognate with nautical German wahrschauen.
Pronunciation
editVerb
editwaarschuwen
- (transitive) to warn, to let someone know, to notify about a threat or consequences
Inflection
edit| Conjugation of waarschuwen (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | waarschuwen | |||
| past singular | waarschuwde | |||
| past participle | gewaarschuwd | |||
| infinitive | waarschuwen | |||
| gerund | waarschuwen n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | waarschuw | waarschuwde | ||
| 2nd person sing. (jij) | waarschuwt | waarschuwde | ||
| 2nd person sing. (u) | waarschuwt | waarschuwde | ||
| 2nd person sing. (gij) | waarschuwt | waarschuwde | ||
| 3rd person singular | waarschuwt | waarschuwde | ||
| plural | waarschuwen | waarschuwden | ||
| subjunctive sing.1 | waarschuwe | waarschuwde | ||
| subjunctive plur.1 | waarschuwen | waarschuwden | ||
| imperative sing. | waarschuw | |||
| imperative plur.1 | waarschuwt | |||
| participles | waarschuwend | gewaarschuwd | ||
| 1) Archaic. | ||||