wcielić

Polish

Etymology

Ultimately a calque of Latin incorporō. Analyzable as w- +‎ ciało +‎ -ić.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈft͡ɕɛ.lit͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɛlit͡ɕ
• Syllabification: wcie‧lić

Verb

wcielić pf (imperfective wcielać)

1. (transitive) to embody, to personify, to incarnate
2. (transitive) to incorporate, to integrate
3. (reflexive with się) to impersonate, to play

Conjugation

Conjugation of wcielić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		wcielić
future tense	1st	wcielę			wcielimy
	2nd	wcielisz			wcielicie
	3rd	wcieli			wcielą
	impersonal	wcieli się
past tense	1st	wcieliłem, -(e)m wcielił	wcieliłam, -(e)m wcieliła	wcieliłom, -(e)m wcieliło	wcieliliśmy, -(e)śmy wcielili	wcieliłyśmy, -(e)śmy wcieliły
	2nd	wcieliłeś, -(e)ś wcielił	wcieliłaś, -(e)ś wcieliła	wcieliłoś, -(e)ś wcieliło	wcieliliście, -(e)ście wcielili	wcieliłyście, -(e)ście wcieliły
	3rd	wcielił	wcieliła	wcieliło	wcielili	wcieliły
	impersonal	wcielono
conditional	1st	wcieliłbym, bym wcielił	wcieliłabym, bym wcieliła	wcieliłobym, bym wcieliło	wcielilibyśmy, byśmy wcielili	wcieliłybyśmy, byśmy wcieliły
	2nd	wcieliłbyś, byś wcielił	wcieliłabyś, byś wcieliła	wcieliłobyś, byś wcieliło	wcielilibyście, byście wcielili	wcieliłybyście, byście wcieliły
	3rd	wcieliłby, by wcielił	wcieliłaby, by wcieliła	wcieliłoby, by wcieliło	wcieliliby, by wcielili	wcieliłyby, by wcieliły
	impersonal	wcielono by
imperative	1st	niech wcielę			wcielmy
	2nd	wciel			wcielcie
	3rd	niech wcieli			niech wcielą
passive adjectival participle		wcielony	wcielona	wcielone	wcieleni	wcielone
anterior adverbial participle		wcieliwszy
verbal noun		wcielenie

Further reading

• wcielić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• wcielić in Polish dictionaries at PWN