wyskubać

Polish

Etymology

From wy- +‎ skubać.

Pronunciation

• IPA^(key): /vɨˈsku.bat͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ubat͡ɕ
• Syllabification: wy‧sku‧bać

Verb

wyskubać pf (imperfective wyskubywać)

1. (transitive) to scoop out, to pluck out
2. (transitive) to pluck (to remove feathers from a bird)

   Synonym: oskubać

3. (intransitive) to cover a necessary expense with difficulty, having very little money (Is there an English equivalent to this definition?)

Conjugation

Conjugation of wyskubać pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		wyskubać
future tense	1st	wyskubię			wyskubiemy
	2nd	wyskubiesz			wyskubiecie
	3rd	wyskubie			wyskubią
	impersonal	wyskubie się
past tense	1st	wyskubałem, -(e)m wyskubał	wyskubałam, -(e)m wyskubała	wyskubałom, -(e)m wyskubało	wyskubaliśmy, -(e)śmy wyskubali	wyskubałyśmy, -(e)śmy wyskubały
	2nd	wyskubałeś, -(e)ś wyskubał	wyskubałaś, -(e)ś wyskubała	wyskubałoś, -(e)ś wyskubało	wyskubaliście, -(e)ście wyskubali	wyskubałyście, -(e)ście wyskubały
	3rd	wyskubał	wyskubała	wyskubało	wyskubali	wyskubały
	impersonal	wyskubano
conditional	1st	wyskubałbym, bym wyskubał	wyskubałabym, bym wyskubała	wyskubałobym, bym wyskubało	wyskubalibyśmy, byśmy wyskubali	wyskubałybyśmy, byśmy wyskubały
	2nd	wyskubałbyś, byś wyskubał	wyskubałabyś, byś wyskubała	wyskubałobyś, byś wyskubało	wyskubalibyście, byście wyskubali	wyskubałybyście, byście wyskubały
	3rd	wyskubałby, by wyskubał	wyskubałaby, by wyskubała	wyskubałoby, by wyskubało	wyskubaliby, by wyskubali	wyskubałyby, by wyskubały
	impersonal	wyskubano by
imperative	1st	niech wyskubię			wyskubmy
	2nd	wyskub			wyskubcie
	3rd	niech wyskubie			niech wyskubią
passive adjectival participle		wyskubany	wyskubana	wyskubane	wyskubani	wyskubane
anterior adverbial participle		wyskubawszy
verbal noun		wyskubanie

Further reading

• wyskubać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• wyskubać in Polish dictionaries at PWN