From z- + łupić.
złupić pf (imperfective łupić)
- (transitive) to sack, to plunder
- Synonyms: see Thesaurus:kraść
| Conjugation of złupić pf
|
| złupić
|
| złupię
|
złupimy
|
| złupisz
|
złupicie
|
| złupi
|
złupią
|
| złupi się
|
złupiłem,
-(e)m złupił
|
złupiłam,
-(e)m złupiła
|
złupiłom,
-(e)m złupiło
|
złupiliśmy,
-(e)śmy złupili
|
złupiłyśmy,
-(e)śmy złupiły
|
złupiłeś,
-(e)ś złupił
|
złupiłaś,
-(e)ś złupiła
|
złupiłoś,
-(e)ś złupiło
|
złupiliście,
-(e)ście złupili
|
złupiłyście,
-(e)ście złupiły
|
| złupił
|
złupiła
|
złupiło
|
złupili
|
złupiły
|
| złupiono
|
złupiłbym,
bym złupił
|
złupiłabym,
bym złupiła
|
złupiłobym,
bym złupiło
|
złupilibyśmy,
byśmy złupili
|
złupiłybyśmy,
byśmy złupiły
|
złupiłbyś,
byś złupił
|
złupiłabyś,
byś złupiła
|
złupiłobyś,
byś złupiło
|
złupilibyście,
byście złupili
|
złupiłybyście,
byście złupiły
|
złupiłby,
by złupił
|
złupiłaby,
by złupiła
|
złupiłoby,
by złupiło
|
złupiliby,
by złupili
|
złupiłyby,
by złupiły
|
| złupiono by
|
| niech złupię
|
złupmy
|
| złup
|
złupcie
|
| niech złupi
|
niech złupią
|
| złupiony
|
złupiona
|
złupione
|
złupieni
|
złupione
|
| złupiwszy
|
| złupienie
|
- złupić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- złupić in Polish dictionaries at PWN
