zwiepen

Dutch

Etymology

From a variant of zwepen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈzʋi.pə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: zwie‧pen
• Rhymes: -ipən

Verb

zwiepen

1. to sway, to rock

Inflection

Conjugation of zwiepen (weak)
infinitive	zwiepen
past singular	zwiepte
past participle	gezwiept
infinitive	zwiepen
gerund	zwiepen n
	present tense	past tense
1st person singular	zwiep	zwiepte
2nd person sing. (jij)	zwiept, zwiep2	zwiepte
2nd person sing. (u)	zwiept	zwiepte
2nd person sing. (gij)	zwiept	zwiepte
3rd person singular	zwiept	zwiepte
plural	zwiepen	zwiepten
subjunctive sing.1	zwiepe	zwiepte
subjunctive plur.1	zwiepen	zwiepten
imperative sing.	zwiep
imperative plur.1	zwiept
participles	zwiepend	gezwiept
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Descendants

• Petjo: swiepen