Wiktionary

voeren

Dutch edit

Pronunciation edit

  • IPA(key): /ˈvuːrə(n)/
  • audio(file)
  • Hyphenation: voe‧ren
  • Rhymes: -urən

Etymology 1 edit

From Middle Dutch voeren, from Old Dutch fuoren, from Proto-West Germanic *fōrijan, from Proto-Germanic *fōrijaną, causative of *faraną (modern varen).

Verb edit

voeren

  1. (transitive) to guide, lead
    Hij voerde de groep door het museum. ― He led the group through the museum.
    De herder voerde zijn schapen naar de weide. ― The shepherd guided his sheep to the pasture.
    Kun je ons voeren naar het dichtstbijzijnde treinstation? ― Can you lead us to the nearest train station?
  2. (transitive) to wage (war)
    Het land voerde jarenlang oorlog tegen zijn buurman. ― The country waged war against its neighbor for many years.
    Ze voerden een stille oorlog, voornamelijk door middel van economische sancties. ― They waged a silent war, mainly through economic sanctions.
    Hoe kun je een oorlog voeren en tegelijkertijd vrede prediken? ― How can you wage war and preach peace at the same time?
Inflection edit
Conjugation of voeren (weak)
infinitive voeren
past singular voerde
past participle gevoerd
infinitive voeren
gerund voeren n
present tense past tense
1st person singular voer voerde
2nd person sing. (jij) voert voerde
2nd person sing. (u) voert voerde
2nd person sing. (gij) voert voerde
3rd person singular voert voerde
plural voeren voerden
subjunctive sing.1 voere voerde
subjunctive plur.1 voeren voerden
imperative sing. voer
imperative plur.1 voert
participles voerend gevoerd
1) Archaic.
Derived terms edit
Descendants edit
  • Afrikaans: voer
  • Negerhollands: voer

Etymology 2 edit

A contraction of voederen, from Middle Dutch voederen, from voeder (“lining”), from Proto-West Germanic *fōdr (“sheath”).

Verb edit

voeren

  1. (transitive) to line (cover the inner surface)
Inflection edit
Conjugation of voeren (weak)
infinitive voeren
past singular voerde
past participle gevoerd
infinitive voeren
gerund voeren n
present tense past tense
1st person singular voer voerde
2nd person sing. (jij) voert voerde
2nd person sing. (u) voert voerde
2nd person sing. (gij) voert voerde
3rd person singular voert voerde
plural voeren voerden
subjunctive sing.1 voere voerde
subjunctive plur.1 voeren voerden
imperative sing. voer
imperative plur.1 voert
participles voerend gevoerd
1) Archaic.
Derived terms edit
Related terms edit

Etymology 3 edit

A contraction of voederen, from Middle Dutch voederen. Equivalent to voer +‎ -en.

Alternative forms edit

Verb edit

voeren

  1. (transitive) to feed
Inflection edit
Conjugation of voeren (weak)
infinitive voeren
past singular voerde
past participle gevoerd
infinitive voeren
gerund voeren n
present tense past tense
1st person singular voer voerde
2nd person sing. (jij) voert voerde
2nd person sing. (u) voert voerde
2nd person sing. (gij) voert voerde
3rd person singular voert voerde
plural voeren voerden
subjunctive sing.1 voere voerde
subjunctive plur.1 voeren voerden
imperative sing. voer
imperative plur.1 voert
participles voerend gevoerd
1) Archaic.
Descendants edit

Etymology 4 edit

See the etymology of the corresponding lemma form.

Verb edit

voeren

  1. inflection of varen:
    1. plural past indicative
    2. (dated or formal) plural past subjunctive

Middle Dutch edit

Etymology edit

From Old Dutch fuoren, from Proto-West Germanic *fōrijan.

Verb edit

voeren

  1. to bring, to carry, to transport
  2. to lead (a person)
  3. to take (a person, under force)
  4. to carry on one's person, to have on oneself
  5. to carry out
  6. to export, to bring out of the city or land

Inflection edit

This verb needs an inflection-table template.

Descendants edit

Further reading edit

Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=voeren&oldid=77887273"