κέλαδος

Ancient Greek

Etymology

The formation is similar to ἄραδος (árados), ὅμαδος (hómados), ῥοῖβδος (rhoîbdos) and χρόμαδος (khrómados). Not related to κλητός (klētós) but it has been compared to κελαρύζω (kelarúzō, “to murmur”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ké.la.dos/ → /ˈke.la.ðos/ → /ˈce.la.ðos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ké.la.dos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈkɛ.la.dos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈke.la.ðos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈce.la.ðos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈce.la.ðos/

Noun

κέλᾰδος • (kélados) m (genitive κελᾰ́δου); second declension

1. loud noise, din, clamour
2. musical sound
3. clear voice; shout, cry
4. chirp of cicadas
5. twitter of birds

Inflection

Second declension of ὁ κέλᾰδος; τοῦ κελᾰ́δου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ κέλᾰδος ho kélados	τὼ κελᾰ́δω tṑ keládō	οἱ κέλᾰδοι hoi kéladoi
Genitive	τοῦ κελᾰ́δου toû keládou	τοῖν κελᾰ́δοιν toîn keládoin	τῶν κελᾰ́δων tôn keládōn
Dative	τῷ κελᾰ́δῳ tôi keládōi	κελᾰ́δοιν keládoin	τοῖς κελᾰ́δοις toîs keládois
Accusative	τὸν κέλᾰδον tòn kéladon	κελᾰ́δω keládō	τοὺς κελᾰ́δους toùs keládous
Vocative	κέλᾰδε kélade	κελᾰ́δω keládō	κέλᾰδοι kéladoi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• δυσκέλαδος (duskélados)
• κελαδεινός (keladeinós)
• κελαδέω (keladéō)
• κελάδημα (keládēma)
• κελαδῆτις (keladêtis)
• κελαδοδρόμος (keladodrómos)

 

Further reading

• κέλαδος in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• κέλαδος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Beekes, Robert S. P. (2010) Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN