κοινός

Ancient Greek

Alternative forms

• ξῡνός (xūnós) — Ionic

Etymology

From Proto-Hellenic *koňňós, from Proto-Indo-European *ḱomyós, from *ḱóm (“with”) +‎ *-yós (“adjectival suffix”), the ancestor of the suffix -ιος (-ios). Cognates include Latin cum, Gaulish com-, and Old English ge-.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /koi̯.nós/ → /cyˈnos/ → /ciˈnos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /koi̯.nós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /kyˈnos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /cyˈnos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /cyˈnos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ciˈnos/

Adjective

κοινός • (koinós) m (feminine κοινή, neuter κοινόν); first/second declension

1. common
2. public, general
3. neutral
4. shared

Inflection

First and second declension of κοινός; κοινή; κοινόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		κοινός koinós	κοινή koinḗ	κοινόν koinón		κοινώ koinṓ	κοινᾱ́ koinā́	κοινώ koinṓ		κοινοί koinoí	κοιναί koinaí	κοινᾰ́ koiná
Genitive		κοινοῦ koinoû	κοινῆς koinês	κοινοῦ koinoû		κοινοῖν koinoîn	κοιναῖν koinaîn	κοινοῖν koinoîn		κοινῶν koinôn	κοινῶν koinôn	κοινῶν koinôn
Dative		κοινῷ koinôi	κοινῇ koinêi	κοινῷ koinôi		κοινοῖν koinoîn	κοιναῖν koinaîn	κοινοῖν koinoîn		κοινοῖς koinoîs	κοιναῖς koinaîs	κοινοῖς koinoîs
Accusative		κοινόν koinón	κοινήν koinḗn	κοινόν koinón		κοινώ koinṓ	κοινᾱ́ koinā́	κοινώ koinṓ		κοινούς koinoús	κοινᾱ́ς koinā́s	κοινᾰ́ koiná
Vocative		κοινέ koiné	κοινή koinḗ	κοινόν koinón		κοινώ koinṓ	κοινᾱ́ koinā́	κοινώ koinṓ		κοινοί koinoí	κοιναί koinaí	κοινᾰ́ koiná
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		κοινῶς koinôs				κοινότερος koinóteros				κοινότᾰτος koinótatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• κοινόβιος (koinóbios)
• κοινόω (koinóō)
• κοινωνία (koinōnía)

Further reading

• “κοινός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “κοινός”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• κοινός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• “κοινός”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
• G2839 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • affable idem, page 15.
  • bland idem, page 81.
  • colloquial idem, page 143.
  • common idem, page 148.
  • concerted idem, page 155.
  • condescendlng idem, page 157.
  • corporate idem, page 174.
  • courteous idem, page 179.
  • disinterested idem, page 234.
  • fair idem, page 302.
  • familiar idem, page 305.
  • general idem, page 355.
  • genial idem, page 356.
  • impartial idem, page 419.
  • international idem, page 452.
  • joint idem, page 463.
  • mutual idem, page 548.
  • national idem, page 551.
  • neutral idem, page 556.
  • open idem, page 574.
  • polite idem, page 625.
  • popular idem, page 626.
  • public idem, page 655.
  • sociable idem, page 790.
  • state idem, page 812.
  • suave idem, page 830.
  • sweeping idem, page 847.
  • unbiassed idem, page 908.
  • universal idem, page 923.
  • unprejudiced idem, page 927.

Greek

Etymology

From Ancient Greek κοινός (koinós), from Proto-Indo-European *ḱóm (“with”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ciˈnos/
• Hyphenation: κοι‧νός

Adjective

κοινός • (koinós) m (feminine κοινή, neuter κοινό)

1. common, mutual, shared, joint

   κοινή πεποίθηση ― koiní pepoíthisi ― common belief

   κοινό συμφέρον ― koinó symféron ― mutual interest

2. common, commonplace, ordinary

   ο κοινός άνθρωπος ― o koinós ánthropos ― the common man

3. public

   κοινή γνώμη ― koiní gnómi ― public opinion

   κοινή ωφέλεια ― koiní oféleia ― public utility

Declension

Declension of κοινός

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	κοινός •	κοινή •	κοινό •	κοινοί •	κοινές •	κοινά •
genitive	κοινού •	κοινής •	κοινού •	κοινών •	κοινών •	κοινών •
accusative	κοινό •	κοινή •	κοινό •	κοινούς •	κοινές •	κοινά •
vocative	κοινέ •	κοινή •	κοινό •	κοινοί •	κοινές •	κοινά •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο κοινός, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο κοινός, etc.)
notes	The adjectival noun κοινόν may be found.

Degrees of comparison by suffixation

comparative	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	κοινότατος •	κοινότατη •	κοινότατο •	κοινότατοι •	κοινότατες •	κοινότατα •
genitive	κοινότατου •	κοινότατης •	κοινότατου •	κοινότατων •	κοινότατων •	κοινότατων •
accusative	κοινότατο •	κοινότατη •	κοινότατο •	κοινότατους •	κοινότατες •	κοινότατα •
vocative	κοινότατε •	κοινότατη •	κοινότατο •	κοινότατοι •	κοινότατες •	κοινότατα •
derivations	relative superlative: ο + comparative forms (eg "ο κοινότατος", etc)
Absolute superlative	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	κοινότατος •	κοινότατη •	κοινότατο •	κοινότατοι •	κοινότατες •	κοινότατα •
genitive	κοινότατου •	κοινότατης •	κοινότατου •	κοινότατων •	κοινότατων •	κοινότατων •
accusative	κοινότατο •	κοινότατη •	κοινότατο •	κοινότατους •	κοινότατες •	κοινότατα •
vocative	κοινότατε •	κοινότατη •	κοινότατο •	κοινότατοι •	κοινότατες •	κοινότατα •

Derived terms

• για το κοινό καλό (gia to koinó kaló, “pro bono”)
• κοινή λογική (koiní logikí, “common sense”)
• κοινός νους (koinós nous, “common sense”)

Related terms

• κοινόβιο n (koinóvio)
• κοινόν n (koinón, “confederation”) (historical)
• κοινότητα f (koinótita, “community”)