πιστεύω

See also: Πιστεύω

Ancient Greek

Etymology

From πίστις (pístis, “faith”) πιστ- (pist-) + -εύω (-eúō, “suffix for verbs”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pis.těu̯.ɔː/ → /pisˈte.βo/ → /pisˈte.vo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pis.těu̯.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pisˈte.wo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pisˈte.βo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pisˈte.vo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pisˈte.vo/

Verb

πιστεύω • (pisteúō)

1. to have faith (in, upon, or with respect to, a person or thing), to credit
2. to entrust (especially one’s spiritual well being to Christ)
3. to believe, commit (to trust), put in trust with

Conjugation

   Present: πῐστεύω, πῐστεύομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πῐστεύω	πῐστεύεις	πῐστεύει	πῐστεύετον	πῐστεύετον	πῐστεύομεν	πῐστεύετε	πῐστεύουσῐ(ν)
	subjunctive	πῐστεύω	πῐστεύῃς	πῐστεύῃ	πῐστεύητον	πῐστεύητον	πῐστεύωμεν	πῐστεύητε	πῐστεύωσῐ(ν)
	optative	πῐστεύοιμῐ	πῐστεύοις	πῐστεύοι	πῐστεύοιτον	πῐστευοίτην	πῐστεύοιμεν	πῐστεύοιτε	πῐστεύοιεν
	imperative		πῐ́στευε	πῐστευέτω	πῐστεύετον	πῐστευέτων		πῐστεύετε	πῐστευόντων
middle/ passive	indicative	πῐστεύομαι	πῐστεύῃ, πῐστεύει	πῐστεύεται	πῐστεύεσθον	πῐστεύεσθον	πῐστευόμεθᾰ	πῐστεύεσθε	πῐστεύονται
	subjunctive	πῐστεύωμαι	πῐστεύῃ	πῐστεύηται	πῐστεύησθον	πῐστεύησθον	πῐστευώμεθᾰ	πῐστεύησθε	πῐστεύωνται
	optative	πῐστευοίμην	πῐστεύοιο	πῐστεύοιτο	πῐστεύοισθον	πῐστευοίσθην	πῐστευοίμεθᾰ	πῐστεύοισθε	πῐστεύοιντο
	imperative		πῐστεύου	πῐστευέσθω	πῐστεύεσθον	πῐστευέσθων		πῐστεύεσθε	πῐστευέσθων
		active				middle/passive
infinitive		πῐστεύειν				πῐστεύεσθαι
participle	m	πῐστεύων				πῐστευόμενος
	f	πῐστεύουσᾰ				πῐστευομένη
	n	πῐστεῦον				πῐστευόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐπῐ́στευον, ἐπῐστευόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπῐ́στευον	ἐπῐ́στευες	ἐπῐ́στευε(ν)	ἐπῐστεύετον	ἐπῐστευέτην	ἐπῐστεύομεν	ἐπῐστεύετε	ἐπῐ́στευον
middle/ passive	indicative	ἐπῐστευόμην	ἐπῐστεύου	ἐπῐστεύετο	ἐπῐστεύεσθον	ἐπῐστευέσθην	ἐπῐστευόμεθᾰ	ἐπῐστεύεσθε	ἐπῐστεύοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: πῐστεύσω, πῐστεύσομαι, πῐστευθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πῐστεύσω	πῐστεύσεις	πῐστεύσει	πῐστεύσετον	πῐστεύσετον	πῐστεύσομεν	πῐστεύσετε	πῐστεύσουσῐ(ν)
	optative	πῐστεύσοιμῐ	πῐστεύσοις	πῐστεύσοι	πῐστεύσοιτον	πῐστευσοίτην	πῐστεύσοιμεν	πῐστεύσοιτε	πῐστεύσοιεν
middle	indicative	πῐστεύσομαι	πῐστεύσῃ, πῐστεύσει	πῐστεύσεται	πῐστεύσεσθον	πῐστεύσεσθον	πῐστευσόμεθᾰ	πῐστεύσεσθε	πῐστεύσονται
	optative	πῐστευσοίμην	πῐστεύσοιο	πῐστεύσοιτο	πῐστεύσοισθον	πῐστευσοίσθην	πῐστευσοίμεθᾰ	πῐστεύσοισθε	πῐστεύσοιντο
passive	indicative	πῐστευθήσομαι	πῐστευθήσῃ	πῐστευθήσεται	πῐστευθήσεσθον	πῐστευθήσεσθον	πῐστευθησόμεθᾰ	πῐστευθήσεσθε	πῐστευθήσονται
	optative	πῐστευθησοίμην	πῐστευθήσοιο	πῐστευθήσοιτο	πῐστευθήσοισθον	πῐστευθησοίσθην	πῐστευθησοίμεθᾰ	πῐστευθήσοισθε	πῐστευθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		πῐστεύσειν			πῐστεύσεσθαι		πῐστευθήσεσθαι
participle	m	πῐστεύσων			πῐστευσόμενος		πῐστευθησόμενος
	f	πῐστεύσουσᾰ			πῐστευσομένη		πῐστευθησομένη
	n	πῐστεῦσον			πῐστευσόμενον		πῐστευθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐπῐ́στευσᾰ, ἐπῐστευσᾰ́μην, ἐπῐστεύθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπῐ́στευσᾰ	ἐπῐ́στευσᾰς	ἐπῐ́στευσε(ν)	ἐπῐστεύσᾰτον	ἐπῐστευσᾰ́την	ἐπῐστεύσᾰμεν	ἐπῐστεύσᾰτε	ἐπῐ́στευσᾰν
	subjunctive	πῐστεύσω	πῐστεύσῃς	πῐστεύσῃ	πῐστεύσητον	πῐστεύσητον	πῐστεύσωμεν	πῐστεύσητε	πῐστεύσωσῐ(ν)
	optative	πῐστεύσαιμῐ	πῐστεύσειᾰς, πῐστεύσαις	πῐστεύσειε(ν), πῐστεύσαι	πῐστεύσαιτον	πῐστευσαίτην	πῐστεύσαιμεν	πῐστεύσαιτε	πῐστεύσειᾰν, πῐστεύσαιεν
	imperative		πῐ́στευσον	πῐστευσᾰ́τω	πῐστεύσᾰτον	πῐστευσᾰ́των		πῐστεύσᾰτε	πῐστευσᾰ́ντων
middle	indicative	ἐπῐστευσᾰ́μην	ἐπῐστεύσω	ἐπῐστεύσᾰτο	ἐπῐστεύσᾰσθον	ἐπῐστευσᾰ́σθην	ἐπῐστευσᾰ́μεθᾰ	ἐπῐστεύσᾰσθε	ἐπῐστεύσᾰντο
	subjunctive	πῐστεύσωμαι	πῐστεύσῃ	πῐστεύσηται	πῐστεύσησθον	πῐστεύσησθον	πῐστευσώμεθᾰ	πῐστεύσησθε	πῐστεύσωνται
	optative	πῐστευσαίμην	πῐστεύσαιο	πῐστεύσαιτο	πῐστεύσαισθον	πῐστευσαίσθην	πῐστευσαίμεθᾰ	πῐστεύσαισθε	πῐστεύσαιντο
	imperative		πῐ́στευσαι	πῐστευσᾰ́σθω	πῐστεύσᾰσθον	πῐστευσᾰ́σθων		πῐστεύσᾰσθε	πῐστευσᾰ́σθων
passive	indicative	ἐπῐστεύθην	ἐπῐστεύθης	ἐπῐστεύθη	ἐπῐστεύθητον	ἐπῐστευθήτην	ἐπῐστεύθημεν	ἐπῐστεύθητε	ἐπῐστεύθησᾰν
	subjunctive	πῐστευθῶ	πῐστευθῇς	πῐστευθῇ	πῐστευθῆτον	πῐστευθῆτον	πῐστευθῶμεν	πῐστευθῆτε	πῐστευθῶσῐ(ν)
	optative	πῐστευθείην	πῐστευθείης	πῐστευθείη	πῐστευθεῖτον, πῐστευθείητον	πῐστευθείτην, πῐστευθειήτην	πῐστευθεῖμεν, πῐστευθείημεν	πῐστευθεῖτε, πῐστευθείητε	πῐστευθεῖεν, πῐστευθείησᾰν
	imperative		πῐστεύθητῐ	πῐστευθήτω	πῐστεύθητον	πῐστευθήτων		πῐστεύθητε	πῐστευθέντων
		active			middle		passive
infinitive		πῐστεῦσαι			πῐστεύσᾰσθαι		πῐστευθῆναι
participle	m	πῐστεύσᾱς			πῐστευσᾰ́μενος		πῐστευθείς
	f	πῐστεύσᾱσᾰ			πῐστευσᾰμένη		πῐστευθεῖσᾰ
	n	πῐστεῦσᾰν			πῐστευσᾰ́μενον		πῐστευθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: πεπῐ́στευκᾰ, πεπῐ́στευμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πεπῐ́στευκᾰ	πεπῐ́στευκᾰς	πεπῐ́στευκε(ν)	πεπῐστεύκᾰτον	πεπῐστεύκᾰτον	πεπῐστεύκᾰμεν	πεπῐστεύκᾰτε	πεπῐστεύκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	πεπῐστεύκω	πεπῐστεύκῃς	πεπῐστεύκῃ	πεπῐστεύκητον	πεπῐστεύκητον	πεπῐστεύκωμεν	πεπῐστεύκητε	πεπῐστεύκωσῐ(ν)
	optative	πεπῐστεύκοιμῐ, πεπῐστευκοίην	πεπῐστεύκοις, πεπῐστευκοίης	πεπῐστεύκοι, πεπῐστευκοίη	πεπῐστεύκοιτον	πεπῐστευκοίτην	πεπῐστεύκοιμεν	πεπῐστεύκοιτε	πεπῐστεύκοιεν
	imperative		πεπῐ́στευκε	πεπῐστευκέτω	πεπῐστεύκετον	πεπῐστευκέτων		πεπῐστεύκετε	πεπῐστευκόντων
middle/ passive	indicative	πεπῐ́στευμαι	πεπῐ́στευσαι	πεπῐ́στευται	πεπῐ́στευσθον	πεπῐ́στευσθον	πεπῐστεύμεθᾰ	πεπῐ́στευσθε	πεπῐ́στευνται
	subjunctive	πεπῐστευμένος ὦ	πεπῐστευμένος ᾖς	πεπῐστευμένος ᾖ	πεπῐστευμένω ἦτον	πεπῐστευμένω ἦτον	πεπῐστευμένοι ὦμεν	πεπῐστευμένοι ἦτε	πεπῐστευμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	πεπῐστευμένος εἴην	πεπῐστευμένος εἴης	πεπῐστευμένος εἴη	πεπῐστευμένω εἴητον/εἶτον	πεπῐστευμένω εἰήτην/εἴτην	πεπῐστευμένοι εἴημεν/εἶμεν	πεπῐστευμένοι εἴητε/εἶτε	πεπῐστευμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		πεπῐ́στευσο	πεπῐστεύσθω	πεπῐ́στευσθον	πεπῐστεύσθων		πεπῐ́στευσθε	πεπῐστεύσθων
		active				middle/passive
infinitive		πεπῐστευκέναι				πεπῐστεῦσθαι
participle	m	πεπῐστευκώς				πεπῐστευμένος
	f	πεπῐστευκυῖᾰ				πεπῐστευμένη
	n	πεπῐστευκός				πεπῐστευμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἐπεπῐστεύκειν, ἐπεπῐστεύμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπεπῐστεύκειν, ἐπεπῐστεύκη	ἐπεπῐστεύκεις, ἐπεπῐστεύκης	ἐπεπῐστεύκει(ν)	ἐπεπῐστεύκετον	ἐπεπῐστευκέτην	ἐπεπῐστεύκεμεν	ἐπεπῐστεύκετε	ἐπεπῐστεύκεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐπεπῐστεύμην	ἐπεπῐ́στευσο	ἐπεπῐ́στευτο	ἐπεπῐ́στευσθον	ἐπεπῐστεύσθην	ἐπεπῐστεύμεθᾰ	ἐπεπῐ́στευσθε	ἐπεπῐ́στευντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: πεπῐστεύκειν, πεπῐστεύμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πεπῐστεύκειν, πεπῐστεύκη	πεπῐστεύκεις, πεπῐστεύκης	πεπῐστεύκει(ν)	πεπῐστεύκετον	πεπῐστευκέτην	πεπῐστεύκεμεν	πεπῐστεύκετε	πεπῐστεύκεσᾰν
middle/ passive	indicative	πεπῐστεύμην	πεπῐ́στευσο	πεπῐ́στευτο	πεπῐ́στευσθον	πεπῐστεύσθην	πεπῐστεύμεθᾰ	πεπῐ́στευσθε	πεπῐ́στευντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• πίστευμα (písteuma)
• πίστευσις (písteusis)
• πιστευτέον (pisteutéon)
• πιστευτός (pisteutós)

Descendants

• → Coptic: ⲡⲓⲥⲧⲉⲩⲉ (pisteue)
• Greek: πιστεύω (pistévo)
• → Old Nubian: ⲡⲓⲥⲧⲉⲩ (pisteu)

References

• “πιστεύω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “πιστεύω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• πιστεύω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• G4100 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible
• πιστεύω in Trapp, Erich, et al. (1994–2007) Lexikon zur byzantinischen Gräzität besonders des 9.-12. Jahrhunderts [the Lexicon of Byzantine Hellenism, Particularly the 9th–12th Centuries], Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften

Greek

Etymology

Inherited from Ancient Greek πιστεύω (pisteúō).

Pronunciation

• IPA^(key): /piˈste.vo/
• Hyphenation: πι‧στεύ‧ω

Verb

πιστεύω • (pistévo) (past πίστεψα, passive πιστεύομαι)

1. to believe
   1. to believe in, to be a believer

      Antonym: απιστώ (apistó)

2. to think, assume

Conjugation

πιστεύω   πιστεύομαι

	Active voice ➤		Passive voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤	Present	Dependent
1 sg	πιστεύω	πιστέψω	πιστεύομαι	πιστευτώ
2 sg	πιστεύεις	πιστέψεις	πιστεύεσαι	πιστευτείς
3 sg	πιστεύει	πιστέψει	πιστεύεται2	πιστευτεί
1 pl	πιστεύουμε, [‑ομε]	πιστέψουμε, [‑ομε]	πιστευόμαστε	πιστευτούμε
2 pl	πιστεύετε	πιστέψετε	πιστεύεστε, πιστευόσαστε	πιστευτείτε
3 pl	πιστεύουν(ε)	πιστέψουν(ε)	πιστεύονται	πιστευτούν(ε)
Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤	Imperfect	Simple past
1 sg	πίστευα	πίστεψα	πιστευόμουν(α)	πιστεύτηκα
2 sg	πίστευες	πίστεψες	πιστευόσουν(α)	πιστεύτηκες
3 sg	πίστευε	πίστεψε	πιστευόταν2	πιστεύτηκε2
1 pl	πιστεύαμε	πιστέψαμε	πιστευόμασταν, (‑όμαστε)	πιστευτήκαμε
2 pl	πιστεύατε	πιστέψατε	πιστευόσασταν, (‑όσαστε)	πιστευτήκατε
3 pl	πίστευαν, πιστεύαν(ε)	πίστεψαν, πιστέψαν(ε)	πιστεύονταν, (πιστευόντουσαν)	πιστεύτηκαν, πιστευτήκαν(ε)
Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤	Continuous	Simple
1 sg	θα πιστεύω ➤	θα πιστέψω ➤	θα πιστεύομαι ➤	θα πιστευτώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα πιστεύεις, …	θα πιστέψεις, …	θα πιστεύεσαι, …	θα πιστευτείς, …
	Perfect aspect ➤		Perfect aspect
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … πιστέψει		έχω, έχεις, … πιστευτεί
Past perfect ➤	είχα, είχες, … πιστέψει		είχα, είχες, … πιστευτεί
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … πιστέψει		θα έχω, θα έχεις, … πιστευτεί
Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	πίστευε	πίστεψε	—	πιστέψου
2 pl	πιστεύετε	πιστέψτε, πιστεύτε1	πιστεύεστε	πιστευτείτε
Other forms	Active voice		Passive voice
Present participle➤	πιστεύοντας ➤		—
Perfect participle➤	έχοντας πιστέψει ➤		—
Nonfinite form➤	πιστέψει		πιστευτεί
Notes     Appendix:Greek verbs	1. Colloquial.  2. Passive 3rd persons singular, also impersonal "it is/was believed"  • (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.  • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.  • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Antonyms

• απιστώ (apistó)

Derived terms

• δεν πιστεύω στ' αυτιά μου (den pistévo st' aftiá mou)
• δεν πιστεύω στα μάτια μου (den pistévo sta mátia mou)
• θέλω να πιστεύω (thélo na pistévo)
• να το δω και να μην το πιστέψω (na to do kai na min to pistépso)
• πίστευε και μη ερεύνα (písteve kai mi erévna)

Related terms

• απίστευτος (apísteftos, “unbelievable”)
• διαπιστεύω (diapistévo) & related
• δυσπιστώ (dyspistó, “disbelieve, I am reluctant to believe”)
• εμπιστεύομαι (empistévomai, “I trust”)
• ολιγοπιστώ (oligopistó)
• πιστεύεται (pistévetai, “it is believed”)
• πιστευτός (pisteftós, “believable”)
• πιστώνω (pistóno) (finance)

• and see: πίστη f (písti, “belief, faith; credit”)

See also

• θεωρώ (theoró, “consider, scrutinise”)
• νομίζω (nomízo, “think, assume, believe that”)

Noun

πιστεύω • (pistévo) n (indeclinable)

1. convictions, beliefs

Derived terms

• Πιστεύω (Pistévo, “credo”)