afdammen

Dutch

Etymology

From af +‎ dammen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɑfdɑmə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: af‧dam‧men

Verb

afdammen

1. (transitive) to dam (off)
   • 1959, Peter Drabbe, Koninklijk Instituut voor Taal-, Land- en Volkenkunde (Netherlands), Kaẹti en Wambon, page 67:

     Komt hier, roepen ze, komt het water afdammen.

     Come here, they yell, come dam off the water.

Inflection

Conjugation of afdammen (weak, separable)
infinitive	afdammen
past singular	damde af
past participle	afgedamd
infinitive	afdammen
gerund	afdammen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	dam af	damde af	afdam	afdamde
2nd person sing. (jij)	damt af, dam af2	damde af	afdamt	afdamde
2nd person sing. (u)	damt af	damde af	afdamt	afdamde
2nd person sing. (gij)	damt af	damde af	afdamt	afdamde
3rd person singular	damt af	damde af	afdamt	afdamde
plural	dammen af	damden af	afdammen	afdamden
subjunctive sing.1	damme af	damde af	afdamme	afdamde
subjunctive plur.1	dammen af	damden af	afdammen	afdamden
imperative sing.	dam af
imperative plur.1	damt af
participles	afdammend	afgedamd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• afdamming