afrekenen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch afrekenen. Equivalent to af +‎ rekenen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɑfreːkənə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: af‧re‧ke‧nen

Verb

afrekenen

1. (transitive) to pay (a purchase, an owed amount)
2. (transitive) to settle
3. (transitive) to kill

Inflection

Conjugation of afrekenen (weak, separable)
infinitive	afrekenen
past singular	rekende af
past participle	afgerekend
infinitive	afrekenen
gerund	afrekenen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	reken af	rekende af	afreken	afrekende
2nd person sing. (jij)	rekent af, reken af2	rekende af	afrekent	afrekende
2nd person sing. (u)	rekent af	rekende af	afrekent	afrekende
2nd person sing. (gij)	rekent af	rekende af	afrekent	afrekende
3rd person singular	rekent af	rekende af	afrekent	afrekende
plural	rekenen af	rekenden af	afrekenen	afrekenden
subjunctive sing.1	rekene af	rekende af	afrekene	afrekende
subjunctive plur.1	rekenen af	rekenden af	afrekenen	afrekenden
imperative sing.	reken af
imperative plur.1	rekent af
participles	afrekenend	afgerekend
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• afrekening

Descendants

• → Sranan Tongo: reikenaf