Dutch edit

Etymology edit

From Middle Dutch annuleren, from Middle French annuler from Old French annuler, from Latin annullō (annihilate, annul), from ad (to) +‎ nūllus (none, not any).

Pronunciation edit

  • IPA(key): /ɑnyˈleːrə(n)/
  • (file)
  • Hyphenation: an‧nu‧le‧ren
  • Rhymes: -eːrən

Verb edit

annuleren

  1. (transitive) to cancel
  2. (transitive) to annul

Inflection edit

Inflection of annuleren (weak)
infinitive annuleren
past singular annuleerde
past participle geannuleerd
infinitive annuleren
gerund annuleren n
present tense past tense
1st person singular annuleer annuleerde
2nd person sing. (jij) annuleert annuleerde
2nd person sing. (u) annuleert annuleerde
2nd person sing. (gij) annuleert annuleerde
3rd person singular annuleert annuleerde
plural annuleren annuleerden
subjunctive sing.1 annulere annuleerde
subjunctive plur.1 annuleren annuleerden
imperative sing. annuleer
imperative plur.1 annuleert
participles annulerend geannuleerd
1) Archaic.

Derived terms edit

Descendants edit

  • Indonesian: anulir