bedaren

Dutch

Etymology

From Middle Dutch bedaren, from Old Dutch *bidarēn, from Proto-West Germanic *bidaʀēn, from *bi- +‎ *daʀēn.

Pronunciation

• IPA^(key): /bəˈdaːrə(n)/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: be‧da‧ren
• Rhymes: -aːrən

Verb

bedaren

1. (ergative) to become calm, to calm down

Inflection

Inflection of bedaren (weak, prefixed)
infinitive	bedaren
past singular	bedaarde
past participle	bedaard
infinitive	bedaren
gerund	bedaren n
	present tense	past tense
1st person singular	bedaar	bedaarde
2nd person sing. (jij)	bedaart	bedaarde
2nd person sing. (u)	bedaart	bedaarde
2nd person sing. (gij)	bedaart	bedaarde
3rd person singular	bedaart	bedaarde
plural	bedaren	bedaarden
subjunctive sing.1	bedare	bedaarde
subjunctive plur.1	bedaren	bedaarden
imperative sing.	bedaar
imperative plur.1	bedaart
participles	bedarend	bedaard
1) Archaic.

Synonyms

• kalmeren
• zinnigen

Descendants

• → Papiamentu: bedar, bedaru, bedaar (dated)
• → Sranan Tongo: bedare

Anagrams

• benader, beraden