begrazen

Dutch

Etymology

From be- +‎ grazen.

Pronunciation

• IPA^(key): /bəˈɣraː.zə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: be‧gra‧zen
• Rhymes: -aːzən

Verb

begrazen

1. (transitive) to graze on
2. (transitive, rare) to plant grass on

Inflection

Conjugation of begrazen (weak, prefixed)
infinitive	begrazen
past singular	begraasde
past participle	begraasd
infinitive	begrazen
gerund	begrazen n
	present tense	past tense
1st person singular	begraas	begraasde
2nd person sing. (jij)	begraast, begraas2	begraasde
2nd person sing. (u)	begraast	begraasde
2nd person sing. (gij)	begraast	begraasde
3rd person singular	begraast	begraasde
plural	begrazen	begraasden
subjunctive sing.1	begraze	begraasde
subjunctive plur.1	begrazen	begraasden
imperative sing.	begraas
imperative plur.1	begraast
participles	begrazend	begraasd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• begrazing