behoeden

Dutch

Etymology

From be- +‎ hoeden.

Pronunciation

• IPA^(key): /bəˈɦudə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: be‧hoe‧den
• Rhymes: -udən

Verb

behoeden

1. (transitive) to protect, watch over
2. (transitive) to preserve

Inflection

Conjugation of behoeden (weak, prefixed)
infinitive	behoeden
past singular	behoedde
past participle	behoed
infinitive	behoeden
gerund	behoeden n
	present tense	past tense
1st person singular	behoed	behoedde
2nd person sing. (jij)	behoedt, behoed2	behoedde
2nd person sing. (u)	behoedt	behoedde
2nd person sing. (gij)	behoedt	behoedde
3rd person singular	behoedt	behoedde
plural	behoeden	behoedden
subjunctive sing.1	behoede	behoedde
subjunctive plur.1	behoeden	behoedden
imperative sing.	behoed
imperative plur.1	behoedt
participles	behoedend	behoed
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• behoeder
• behoedzaam

Descendants

• Afrikaans: behoed