beledigen
Dutch edit
Etymology edit
From leed + be- -igen, a calque of German beleidigen.
Pronunciation edit
Verb edit
beledigen
- (transitive) to offend
- Een recht om te beledigen bestaat wel, onderstreepte de koningin.
- A right to offend does indeed exist, underscored the queen.
Inflection edit
| Inflection of beledigen (weak, prefixed) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | beledigen | |||
| past singular | beledigde | |||
| past participle | beledigd | |||
| infinitive | beledigen | |||
| gerund | beledigen n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | beledig | beledigde | ||
| 2nd person sing. (jij) | beledigt | beledigde | ||
| 2nd person sing. (u) | beledigt | beledigde | ||
| 2nd person sing. (gij) | beledigt | beledigde | ||
| 3rd person singular | beledigt | beledigde | ||
| plural | beledigen | beledigden | ||
| subjunctive sing.1 | beledige | beledigde | ||
| subjunctive plur.1 | beledigen | beledigden | ||
| imperative sing. | beledig | |||
| imperative plur.1 | beledigt | |||
| participles | beledigend | beledigd | ||
| 1) Archaic. | ||||