beperken
Dutch edit
Etymology edit
Pronunciation edit
Verb edit
beperken
- (transitive) to limit, to curtail, to restrict, to constrain
- De vrijheid van meningsuiting wordt niet alleen door de wet beperkt, maar ook door normen van moraal en beschaving.
- Freedom of speech is not only bounded by the law, but also by norms of morality and civility.
- (transitive) to abridge
Inflection edit
Inflection of beperken (weak, prefixed) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | beperken | |||
past singular | beperkte | |||
past participle | beperkt | |||
infinitive | beperken | |||
gerund | beperken n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | beperk | beperkte | ||
2nd person sing. (jij) | beperkt | beperkte | ||
2nd person sing. (u) | beperkt | beperkte | ||
2nd person sing. (gij) | beperkt | beperkte | ||
3rd person singular | beperkt | beperkte | ||
plural | beperken | beperkten | ||
subjunctive sing.1 | beperke | beperkte | ||
subjunctive plur.1 | beperken | beperkten | ||
imperative sing. | beperk | |||
imperative plur.1 | beperkt | |||
participles | beperkend | beperkt | ||
1) Archaic. |
Derived terms edit
Descendants edit
- Afrikaans: beperk