Dutch edit

Etymology edit

From Middle Dutch besmeren. Equivalent to be- +‎ smeren. A variant Hollandic form gave rise to besmeuren.

Pronunciation edit

  • IPA(key): /bəˈsmeːrə(n)/
  • (file)
  • Hyphenation: be‧sme‧ren
  • Rhymes: -eːrən

Verb edit

besmeren

  1. (transitive) to grease, to dirty, to apply grease or dirt to

Inflection edit

Conjugation of besmeren (weak, prefixed)
infinitive besmeren
past singular besmeerde
past participle besmeerd
infinitive besmeren
gerund besmeren n
present tense past tense
1st person singular besmeer besmeerde
2nd person sing. (jij) besmeert besmeerde
2nd person sing. (u) besmeert besmeerde
2nd person sing. (gij) besmeert besmeerde
3rd person singular besmeert besmeerde
plural besmeren besmeerden
subjunctive sing.1 besmere besmeerde
subjunctive plur.1 besmeren besmeerden
imperative sing. besmeer
imperative plur.1 besmeert
participles besmerend besmeerd
1) Archaic.