bezouten

Dutch

Etymology

From be- +‎ zouten (“to salt”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌbəˈzɑu̯.tə(n)/
• Hyphenation: be‧zou‧ten
• Rhymes: -ɑu̯tən

Verb

bezouten

1. (transitive) to cover with salt
2. (transitive) to affect or spoil with seawater
3. (transitive) to flood with seawater

Conjugation

Conjugation of bezouten (weak with strong past participle, prefixed)
infinitive	bezouten
past singular	bezoutte
past participle	bezouten
infinitive	bezouten
gerund	bezouten n
	present tense	past tense
1st person singular	bezout	bezoutte
2nd person sing. (jij)	bezout	bezoutte
2nd person sing. (u)	bezout	bezoutte
2nd person sing. (gij)	bezout	bezoutte
3rd person singular	bezout	bezoutte
plural	bezouten	bezoutten
subjunctive sing.1	bezoute	bezoutte
subjunctive plur.1	bezouten	bezoutten
imperative sing.	bezout
imperative plur.1	bezout
participles	bezoutend	bezouten
1) Archaic.

Participle

bezouten

1. past participle of bezouten

Declension

Declension of bezouten
uninflected	bezouten
inflected	bezouten
		positive
predicative/adverbial		bezouten
indefinite	m./f. sing.	bezouten
	n. sing.	bezouten
	plural	bezouten
definite		bezouten
partitive		bezoutens