bijknippen

Dutch

Etymology

From bij (indicates repetition of an action) +‎ knippen (“to cut”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈbɛi̯knɪpə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: bij‧knip‧pen

Verb

bijknippen

1. (transitive) to trim

Usage notes

• Though not proscribed by any authority, bijknippen is often deprecated by pedants on the mistaken assumption that bij means “additional” in this word.

Inflection

Conjugation of bijknippen (weak, separable)
infinitive	bijknippen
past singular	knipte bij
past participle	bijgeknipt
infinitive	bijknippen
gerund	bijknippen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	knip bij	knipte bij	bijknip	bijknipte
2nd person sing. (jij)	knipt bij	knipte bij	bijknipt	bijknipte
2nd person sing. (u)	knipt bij	knipte bij	bijknipt	bijknipte
2nd person sing. (gij)	knipt bij	knipte bij	bijknipt	bijknipte
3rd person singular	knipt bij	knipte bij	bijknipt	bijknipte
plural	knippen bij	knipten bij	bijknippen	bijknipten
subjunctive sing.1	knippe bij	knipte bij	bijknippe	bijknipte
subjunctive plur.1	knippen bij	knipten bij	bijknippen	bijknipten
imperative sing.	knip bij
imperative plur.1	knipt bij
participles	bijknippend	bijgeknipt
1) Archaic.

Anagrams

• knippen bij