choqueren

Dutch

Alternative forms

• shockeren (informal)

Etymology

Borrowed from French choquer.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌʃɔˈkeːrə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: cho‧que‧ren
• Rhymes: -eːrən

Verb

choqueren

1. (transitive) to shock
2. (transitive) to strike (e.g. with poverty)

Inflection

Conjugation of choqueren (weak)
infinitive	choqueren
past singular	choqueerde
past participle	gechoqueerd
infinitive	choqueren
gerund	choqueren n
	present tense	past tense
1st person singular	choqueer	choqueerde
2nd person sing. (jij)	choqueert, choqueer2	choqueerde
2nd person sing. (u)	choqueert	choqueerde
2nd person sing. (gij)	choqueert	choqueerde
3rd person singular	choqueert	choqueerde
plural	choqueren	choqueerden
subjunctive sing.1	choquere	choqueerde
subjunctive plur.1	choqueren	choqueerden
imperative sing.	choqueer
imperative plur.1	choqueert
participles	choquerend	gechoqueerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.