connectar
Catalan
editEtymology
editBorrowed from Latin connectāre, variant of cōnectāre. First attested in 1537.[1]
Pronunciation
edit- IPA(key): (Central) [kun.nəkˈta]
- IPA(key): (Balearic) [kon.nəkˈta]
- IPA(key): (Valencia) [kon.nekˈtaɾ]
- Homophone: connectà
Verb
editconnectar (first-person singular present connecto, first-person singular preterite connectí, past participle connectat); root stress: (Central) /ɛ/; (Valencia) /e/; (Balearic) /ə/
- (transitive) to connect
Conjugation
edit Conjugation of connectar (first conjugation)
Related terms
editReferences
edit- ^ “connectar”, in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana, 2024
Further reading
edit- “connectar” in Diccionari de la llengua catalana, segona edició, Institut d’Estudis Catalans.
- “connectar” in Diccionari normatiu valencià, Acadèmia Valenciana de la Llengua.
- “connectar” in Diccionari català-valencià-balear, Antoni Maria Alcover and Francesc de Borja Moll, 1962.
Latin
editVerb
editconnectar
Portuguese
editVerb
editconnectar (first-person singular present connecto, first-person singular preterite connectei, past participle connectado)
Conjugation
edit Conjugation of connectar (See Appendix:Portuguese verbs)
1Brazilian Portuguese.
2European Portuguese.
Categories:
- Catalan terms borrowed from Latin
- Catalan terms derived from Latin
- Catalan terms with IPA pronunciation
- Catalan terms with homophones
- Catalan lemmas
- Catalan verbs
- Catalan first conjugation verbs
- Catalan transitive verbs
- Latin non-lemma forms
- Latin verb forms
- Portuguese lemmas
- Portuguese verbs
- Portuguese verbs ending in -ar
- Portuguese obsolete forms