See also: dain, daein, dáin, and dàin

Luxembourgish

edit

Etymology

edit

From Middle High German dīn, from Old High German dīn, from Proto-West Germanic *þīn. Cognate with German dein, archaic English thine, West Frisian dyn, Icelandic þinn.

Pronunciation

edit

Determiner

edit

däin m or n (feminine deng, plural deng)

  1. your (singular)
    Däin Auto ass méi séier wéi mäin.
    Your car is faster than mine.

Usage notes

edit
  • As per the Eifel Rule, the final -n is lost when the following word begins with a consonant other than ⟨d⟩, ⟨h⟩, ⟨n⟩, ⟨t⟩, or ⟨z⟩.

See also

edit
Luxembourgish possessive pronouns
nominative / accusative dative
singular possessum plural
possessum
singular possessum plural
possessum
m f n m f n
singular
possessor
1st person mäin meng mäin meng mengem menger mengem mengen
2nd person informal däin deng däin deng dengem denger dengem dengen
formal Ären Är Äert Är Ärem Ärer Ärem Ären
3rd person m or n säin seng säin seng sengem senger sengem sengen
f hiren hir hiert hir hirem hirer hirem hiren
plural
possessor
1st person eisen eis eist eis eisem eiser eisem eisen
2nd person ären är äert är ärem ärer ärem ären
3rd person hiren hir hiert hir hirem hirer hirem hiren

Saterland Frisian

edit

Etymology

edit

From Old Frisian [Term?], from Proto-West Germanic *dān, from Proto-Germanic *dēnaz (past participle of *dōną (to do)). Cognates include German getan and Dutch gedaan.

Pronunciation

edit
  • IPA(key): /dɛɪ̯n/
  • Hyphenation: däin

Verb

edit

däin (inflected däine)

  1. past participle of dwo; done

Adjective

edit

däin (masculine däinen, feminine, plural or definite däine)

  1. done
  2. finished

References

edit
  • Marron C. Fort (2015) “däin”, in Saterfriesisches Wörterbuch mit einer phonologischen und grammatischen Übersicht, Buske, →ISBN