doeken

Dutch

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈdu.kə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: doe‧ken
• Rhymes: -ukən

Etymology 1

From Middle Dutch doeken, from Old Dutch *dōken, from Proto-West Germanic *dōkijan, equivalent to doek +‎ -en.

Verb

doeken

1. (dialectal) to wrap in sheets or blankets
2. (obsolete) to cheat, to scam, to defraud

Inflection

Conjugation of doeken (weak)
infinitive	doeken
past singular	doekte
past participle	gedoekt
infinitive	doeken
gerund	doeken n
	present tense	past tense
1st person singular	doek	doekte
2nd person sing. (jij)	doekt	doekte
2nd person sing. (u)	doekt	doekte
2nd person sing. (gij)	doekt	doekte
3rd person singular	doekt	doekte
plural	doeken	doekten
subjunctive sing.1	doeke	doekte
subjunctive plur.1	doeken	doekten
imperative sing.	doek
imperative plur.1	doekt
participles	doekend	gedoekt
1) Archaic.

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

doeken

1. plural of doek