evenen
Dutch edit
Etymology edit
From Middle Dutch evenen, from Old Dutch *evanon. Equivalent to even + -en.
Pronunciation edit
Verb edit
evenen
- (transitive, obsolete) to make equal, to make level
- (transitive, obsolete) to bring into balance
Inflection edit
Conjugation of evenen (weak) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | evenen | |||
past singular | evende | |||
past participle | geëvend | |||
infinitive | evenen | |||
gerund | evenen n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | even | evende | ||
2nd person sing. (jij) | event | evende | ||
2nd person sing. (u) | event | evende | ||
2nd person sing. (gij) | event | evende | ||
3rd person singular | event | evende | ||
plural | evenen | evenden | ||
subjunctive sing.1 | evene | evende | ||
subjunctive plur.1 | evenen | evenden | ||
imperative sing. | even | |||
imperative plur.1 | event | |||
participles | evenend | geëvend | ||
1) Archaic. |
Derived terms edit
Low German edit
Etymology edit
From Middle Low German ēvenen. Cognate with English even, Dutch evenen, German ebnen.
Verb edit
evenen (past singular even, past participle event, auxiliary verb hebben)
- to level
Conjugation edit
Conjugation of even (weak verb)
infinitive | evenen | |
---|---|---|
indicative | present | preterite |
1st person singular | even | even |
2nd person singular | evens(t) | evens(t) |
3rd person singular | even(t) | even |
plural | event, evenen | evenen |
imperative | present | — |
singular | even(e) | |
plural | event | |
participle | present | past |
evenen | (e)event, geevent | |
Note: This conjugation is one of many; neither its grammar nor spelling apply to all dialects. |