gün

See also: gun, Gun, gùn, gūn, guṅ, Gün, and gǔn

Azerbaijani

Other scripts

Cyrillic		ҝүн
Perso-Arabic		گون‎

Etymology

From Proto-Turkic *kün (“sun, day”).

Pronunciation

• IPA^(key): [ɟyn], [d͡ʒyn]

• Audio

  (file)

Noun

gün (definite accusative günü, plural günlər)

1. day

   səhərisi gün ― next day, the following day

   ertəsi gün ― next day, the following day

   hər gün ― every day

   gündən günə güclənmək ― to become stronger by the day

2. sun

   Synonym: günəş

   Təpəsini gün yandırdı, ayağını çarıq dağıtdı. (idiom)

   S/he's seen a lot in this life.

   (literally, “The sun burned his pate, the shoes wore out his feet.”)

   Gün çıxdı, gün batdı.

   The sun rose, the sun set.

3. times (the circumstances of a certain time)

   Synonyms: əyyam, zəmanə, vaxt

   dar gün ― bad times

   yaman gün ― bad times

   dar gündə də, yaxşı gündə də ― in good times and in bad

4. condition, shape, circumstances (mostly of bad such)

   Nə gündədir, maşını yoxdur.

   It's not going well for him, he doesn't have a car.

   (literally, “What a [bad] condition he's in, he doesn't have a car.”)

   Nə gündəsən?! (derogatory)

   Look at you!

   (literally, “What a [bad] shape are you in?”)

Declension

Declension of gün
	singular	plural
nominative	gün	günlər
definite accusative	günü	günləri
dative	günə	günlərə
locative	gündə	günlərdə
ablative	gündən	günlərdən
definite genitive	günün	günlərin

Possessive forms of gün
	nominative
	singular	plural
mənim (“my”)	günüm	günlərim
sənin (“your”)	günün	günlərin
onun (“his/her/its”)	günü	günləri
bizim (“our”)	günümüz	günlərimiz
sizin (“your”)	gününüz	günləriniz
onların (“their”)	günü or günləri	günləri
	accusative
	singular	plural
mənim (“my”)	günümü	günlərimi
sənin (“your”)	gününü	günlərini
onun (“his/her/its”)	gününü	günlərini
bizim (“our”)	günümüzü	günlərimizi
sizin (“your”)	gününüzü	günlərinizi
onların (“their”)	gününü or günlərini	günlərini
	dative
	singular	plural
mənim (“my”)	günümə	günlərimə
sənin (“your”)	gününə	günlərinə
onun (“his/her/its”)	gününə	günlərinə
bizim (“our”)	günümüzə	günlərimizə
sizin (“your”)	gününüzə	günlərinizə
onların (“their”)	gününə or günlərinə	günlərinə
	locative
	singular	plural
mənim (“my”)	günümdə	günlərimdə
sənin (“your”)	günündə	günlərində
onun (“his/her/its”)	günündə	günlərində
bizim (“our”)	günümüzdə	günlərimizdə
sizin (“your”)	gününüzdə	günlərinizdə
onların (“their”)	günündə or günlərində	günlərində
	ablative
	singular	plural
mənim (“my”)	günümdən	günlərimdən
sənin (“your”)	günündən	günlərindən
onun (“his/her/its”)	günündən	günlərindən
bizim (“our”)	günümüzdən	günlərimizdən
sizin (“your”)	gününüzdən	günlərinizdən
onların (“their”)	günündən or günlərindən	günlərindən
	genitive
	singular	plural
mənim (“my”)	günümün	günlərimin
sənin (“your”)	gününün	günlərinin
onun (“his/her/its”)	gününün	günlərinin
bizim (“our”)	günümüzün	günlərimizin
sizin (“your”)	gününüzün	günlərinizin
onların (“their”)	gününün or günlərinin	günlərinin

Derived terms

• gündəm (“agenda”)
• gündə (“a day, per day, daily”)
  • gündəlik (“daily; diary”)

Gagauz

Etymology

From Proto-Turkic *kün (“sun, day”).

Noun

gün

1. day

Further reading

• gün at gagauz.online

Romansch

Etymology

From Latin iūnius (“of June”).

Proper noun

gün m

1. (Puter, Vallader) June

Synonyms

• (Rumantsch Grischun, Sursilvan) zercladur
• (Sutsilvan) zarcladur
• (Surmiran) zarcladour

Salar

Etymology

From Proto-Turkic *kün.

Noun

gün (3rd person possessive [please provide], plural [please provide])

1. sun

References

Tenishev, Edhem (1976), “gün”, in Stroj salárskovo jazyká [Grammar of Salar], Moscow

Turkish

Pronunciation

• IPA^(key): /ɟyn/

• (file)

Etymology 1

From Ottoman Turkish گون‎ (gün, “sun, day, time”), Old Anatolian Turkish [script needed] (gün), from Proto-Turkic *kün (“sun, day”). Compare Old Turkic 𐰚𐰇𐰤‎ (kün, “sun, day”).

Noun

gün (definite accusative günü, plural günler)

1. sun (light and warmth received from the sun)
2. daytime
3. daylight
4. day
5. date

Declension

Inflection
Nominative	gün
Definite accusative	günü
	Singular	Plural
Nominative	gün	günler
Definite accusative	günü	günleri
Dative	güne	günlere
Locative	günde	günlerde
Ablative	günden	günlerden
Genitive	günün	günlerin
Possessive forms Nominative Singular Plural 1st singular günüm günlerim 2nd singular günün günlerin 3rd singular günü günleri 1st plural günümüz günlerimiz 2nd plural gününüz günleriniz 3rd plural günleri günleri Definite accusative Singular Plural 1st singular günümü günlerimi 2nd singular gününü günlerini 3rd singular gününü günlerini 1st plural günümüzü günlerimizi 2nd plural gününüzü günlerinizi 3rd plural günlerini günlerini Dative Singular Plural 1st singular günüme günlerime 2nd singular gününe günlerine 3rd singular gününe günlerine 1st plural günümüze günlerimize 2nd plural gününüze günlerinize 3rd plural günlerine günlerine Locative Singular Plural 1st singular günümde günlerimde 2nd singular gününde günlerinde 3rd singular gününde günlerinde 1st plural günümüzde günlerimizde 2nd plural gününüzde günlerinizde 3rd plural günlerinde günlerinde Ablative Singular Plural 1st singular günümden günlerimden 2nd singular gününden günlerinden 3rd singular gününden günlerinden 1st plural günümüzden günlerimizden 2nd plural gününüzden günlerinizden 3rd plural günlerinden günlerinden Genitive Singular Plural 1st singular günümün günlerimin 2nd singular gününün günlerinin 3rd singular gününün günlerinin 1st plural günümüzün günlerimizin 2nd plural gününüzün günlerinizin 3rd plural günlerinin günlerinin

Related terms

• güneş
• günlerce (“for days”)
• günlü
• günsüz
• günlük
• günde
• gündüz

Etymology 2

From Proto-Turkic *kün (“people”).

Noun

gün (definite accusative günü, plural günler)

1. (Used together with el (“foreign people”) both being in dative case) people

Turkmen

Etymology

From Proto-Turkic *kün (“sun, day”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ɡyn/, /ʁyn/

Noun

gün (definite accusative güni, plural günler)

1. sun (light and warmth received from the sun)
2. daytime
3. daylight
4. day
5. date

Declension

Declension of gün

	singular	plural
nominative	gün	günler
accusative	güni	günleri
genitive	günüň	günleriň
dative	güne	günlere
locative	günde	günlerde
ablative	günden	günlerden

Volapük

Noun

gün (nominative plural güns)

1. rifle, shotgun

Declension

declension of gün

	singular	plural
nominative	gün	güns
genitive	güna	günas
dative	güne	günes
accusative	güni	günis
vocative 1	o gün!	o güns!
predicative 2	günu	günus

• ¹ status as a case is disputed
• ² in later, non-classical Volapük only