geboortig

Dutch

Etymology

From Middle Dutch geboortich. Equivalent to geboorte +‎ -ig.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɣəˈboːr.təx/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: ge‧boor‧tig
• Rhymes: -oːrtəx

Adjective

geboortig (not comparable)

1. born [with van or uit ‘in, at’] (of location)

   De pantomimespeelster is geboortig van Parijs.

   The mime was born in Paris.

2. born [with uit ‘to, from’] (of ancestry)

Declension

Declension of geboortig
uninflected	geboortig
inflected	geboortige
comparative	—
		positive
predicative/adverbial		geboortig
indefinite	m./f. sing.	geboortige
	n. sing.	geboortig
	plural	geboortige
definite		geboortige
partitive		geboortigs